...
Çok uzun bir yoldan geldim Marmara

Yorgunum

Hikâyelerim var daha yazmadığım

İmgesiz şiirlerim var bıçak ağzı keskinliğinde

Durun hepsini anlatacağım

Kimsenin beni anlamasını beklemiyorum zaten

Çok uzun bir yoldan geldim

Oradan, çocukluğumu unuttuğum ülkeden



Daha âşık olmadan ölen genç kızlar ve delikanlılar gördüm

Babalar gördüm öfkeden

Analar gördüm acıdan

Çocuklar gördüm gözyaşından

Yakılan köyler gördüm ateşten

Ve köysüz köylüler gördüm kimliksiz bir ülkede



Durun hepsini anlatacağım, beni anlamanızı beklemiyorum zaten

Ateşten düşlerin olduğu bir ülkede doğdum

Yıkık kentleri vardı, sokakları kan renginde

Her taşın altında ölüm çıkıyordu

Nakış nakış işlenen, bir eski zaman kilimiydi acı

Konuşmak yasaktı kendi dilinde

Bilmediğin bir dilde dayatılıyordu

Temeli yalan ve zulüm üzerine kurulu mutluluk hayali



Durun hepsini anlatacağım…

Ölüm sehpalarını kurmuştu caniler

Umutlarını darağacında boğuyorlardı yaşamın

Azıkları kin müjdeleri ölümdü

Cehennem karanlığındaydı yürekleri

Hayatta kopardıkları her çiçek yeniden açıyordu

Bu da çıldırtıyordu ölümünün temsilcilerini

Daha çok kan, daha çok gözyaşı istiyordu sürüngenler



Durun daha başlamadım anlatmaya

Bu sadece bir besmeleydi söze başlarken…Murat Özgöl