Gittin
Zaman gibi
Işık veren ve eriyen
Mum misali
Sığınılan ve kaybolan
Gölgeler nerede şimdi


Sırdın
Kendi yağında kavrulan
Muhannete muhtaç
Olmaktan kaçan
Derdiyle bir ömür yol alan
İbreti cihandın


Edebin
Nezaketti ki hassasiyetin
Naif ve suhuletli kalbin
En yüce hasletindi
Kızmak, kırılmak derdinden
Ziyade ecir için azmederdin


Kim
Ne söylerse
Tebessümle
Mukabele ederdin
Sanki sinirlerinden arîleşmiş
Aziz bir nefestin
Yoktu bir dünya kederin,
Ne hasretin
Ve ne de eriten elemin


Her vakit
Hamt içinde olan serdin
Şikâyet ve yeis adına
Hiç taviz vermedin
Sabrı ve kanaati
Nasıl bu kadar
İkram bilerek
Hem hal içindeydin


Ne derler
Hiç umurunda olmadı
Muhakeme en yakınında
Olan dermandı
Yalan ve riya
Hiç hazlanmadığın
Meziyet ve huylardı,
Senden çok uzaktı


Mustafa CİLASUN