Gelme,
Bir teselli verme,
Gözyaşlarını artık silme…


Yüreğimde ki
Acıyı merak etme
Her gün yalnızlığa iten kederi temaşa etme


Huzuru
Zehreden nedensizliği
Çözmek için bir gayrete girme


Alıp götüren
Hicranıma ses etme,
Yüreğimde ki hüzün vadilerini incitme


Verme,
Bir umutla karşıma dikilme


Ecele
El verdiğini söyleme,
Ölüme gittiğinden bahsetme


Yüreğini
Daha fazla incitme,
Kabuk tutmuş yaramı yeniden zedeleme


Ne
Hasretin adını an,
Ne sevginin farkına şimdi var,
Sevda hassasiyettir yar


Artık
Ne söylesem,
Boyun büküp sabretsem


Yüreğimi
Titreten elemi ruhumla
Götürsem, ümit vermesem


Ölmenin sükûnetini
Yaşarken terennüm etsem,
Uzak diyarlara çekilsem


Hatıralarla
Kalan nefesi tüketsem,
Kahrı tedavi etsem, gönlümü teskin eylesem


Ne gelenin
ve de gidenin gözlerine baksam


İçimde
Sakladığım acımla,
Adım adım toprağımı kazsam


Servilere
Hüzünle baksam,
Tenimi okşayan
Rüzgârın halinden bir anlasam


Ufkun kararan
Çehresinde sabahlayıp, sessizliğin
Efkârında topladığım çıraları yaksam


Hangi nefes
Gelirse yanıma, hiç hayıflanmasam


Yıllara sâri
Sukutumdan kalan
Güfteleri muhabbet içinde anlatsam


İster anlasın,
İsterse anlamasın, yeter ki
İçimde ki yangın biraz olsun rahatlasın


Son dem
Hicranım arınsın,
Ruhum huzura kavuşsun, ölüm
Nefsimi korkutmasın, tebessümle baksın


Mustafa CİLASUN