Beni âdem adanandı
Maksut için muhabbetle anılan canandı
Mayasında sevgi ve aşk vardı, ruhunda ulvi bir nazar haki kattı
Hak ve batıl kul istidadı olanlar için ne kadar yabancıydı, şaşkınlık niye arttı


Varlık ve servet hardı
İnsan ihsan edeni unutunca bahar hazanlaştı
Nefsi aldanmalar başladı, keyfiyetler mevki atladı, ruh bizardı
Kalp hicrana kanan bir ummandı, sığ sular en ağır ezaydı, zekâ sahibi anlamadı


Akıl, Müslümanlara hastır
Zekâ, ecnebiler için vazgeçilmez bir hesaptır
Kul olabilende hem akıl ve hem de zekâ asıl olan hakikat tır
Kiminde akıl, kiminde zekâ bereketli kılınmıştır, izan sahibi için kalbi olmak şarttır


İslam hukuku katle cevaz vermez
Canlı bomba olmak isteyenlere de caizdir demez
Sevgi ve muhabbeti imha eden her gayrete meşru et nazarıyla hak görmez
Ecel vakti saatlidir, şahadet en nadide azimettir, kul cennetten ziyade O’nun rızasına taliptir


Her nefs ölümü tadacaktır
Ölüm, vakte ram olmuş bir hicrandır, yarı aşktır
Şahadet kul için en naif bir makamdır, umutlarım içinde en makbul olanıdır
Yoksa bin asır yaşamış olsan, rızadan o nispette uzaksan, sefayı zillet saymıyorsan girdaptır


Zalim kul için ne kadar yabancıdır
Çile ve cefa, sabır ve vefa, aşk ve sevda onun için farktır
Dertte, kederde, çilede, eziyette, zulümde, en yakınıyla muhabbet eden canandır
Yoksa uzlet içinde miskinlik yapmak, sosyal hayattan kopma, rakamsal zikirle kurtuluş aramak hüsrandır


Kâinatın her zemininde
Zulme maruz kalan, şiddet ve işgalle canlarından olan
Varlıkları ve hukukları hiçe sayan her mazlumun yanında ve vicdanında
Yer bulmalıyız, yaratan ve nefese bir vakit bahşeden Rabbimizin rızasıyla nefsimizden arınmalıyız

Mustafa CİLASUN