İçime hep hüzün doluyor
Nereye gitsem, hangi sessizliği seçsem, çaresiz boyun büksem
Olmuyor, içime dolan hüzün sinemi bırakmıyor, her lahzada vurarak yaşatıyor
Çare adına, deva muradıyla, ruhumu ve kalbimi bu sessizliğin ıstırabından kurtarmak ahıyla umut beslesem


Gönül ne söz dinliyor
Ve ne de aklın lisanını biliyor, sel misali alıp gidiyor
Her yaşattığı med cezirde, ruhuma aşina olan fedret kadrinde içime işliyor
Arafın insicamı aklıma geliyor, sualler dinmek bilmiyor, firkat sineme eza zerkediyor


Nihayetinde yaşanacaktır
Hangi ömrün kitabına baksam elem ve çile okunacaktır
Tozlu raflarda bekleyen nice hülyalar hangi baharın baprında buse sunacaktır
Nefes vaktin şahitliğinde ötelerin ruhumu cezbeden ahengiyle, sabır ve umut dağları buluşacaktır


Temel aklıma geliyor
Filhakika umut için ne kadar sabırlı davranıyor
Bir filmi 20 kez seyrediyor ve haklı olarak, elbette ki suallerle karşılaşıyor
Niçin sualine”Filmin bir yerinde kadımn tam yüzünü dönüyor, göreceğim derken, aniden bir teren geçiyor, her seferinde bu sefer yakalarım” diyor


Bazen garip hallerin dilindeyiz
Ve bazende ah u figan ettiren çaresizliğin derdiyle nefeslenmekteyiz
Dağ köylerinde yetişen umut çocuklarını dramı okadar hazin ki, kadınların bilhassa
Yaşamak adına sabır ve cefa bu kadar barışık olur mu, insanlar bu denli tutunmak için nasıl bir umudun pervazlarında can çekişiyor


Böylesi bakir mekanlar ihmal ediliyor
Şehrin ileri gelenleri veya şehremin dediğimiz seçtiklerimiz geçikiyor
Bizler buraları ancak mesire yerleri olarak gezmeye gelince hatırlıyor ve acıyı yaşıyoruz
Onlarca kadın ve kız çocuklarının dranmı o kadar hazin ki insanın yüreğine işliyor, onlardan uzaklaştıkça çaresizlik belini büküyor


Mustafa CİLASUN