"Bu sözler ne anlatmak istemektedir?"

Uzun ince bir yoldayým gidiyorum gündüz gece
Bilmiyorum ne haldeyim gidiyorum gündüz gece
Gündüz gece gündüz gece gündüz gece

Dünyaya geldiðim anda yürüdüm ayný zamanda
Ýki kapýlý bir anda gidiyorum gündüz gece
Gündüz gece gündüz gece gündüz gece

Þaþar Veysel iþbu hale gah aðlayý gah güle
Yetiþmek için menzile gidiyorum gündüz gece
Gündüz gece gündüz gece gündüz gece

Ozan Aþýk Veysel bu türkü sözleriyle acaba ne demek istemiþtir. Duygusal melodinin etkisiyle verilmek istenen asýl mesaj fark edilememiþ olabilir. Günümüzde yaþadýðýmýz sorunlarla bu sözlerin arasýnda acaba ne gibi bir iliþki vardýr?

Balatta ki Agora meyhanesinde düzenlenen ozaný anma gecesinde bu sözler çeþitli akademisyenler tarafýndan enine boyuna, hararetle tartýþýlmýþtýr. Katýlýmcýlar arasýnda özellikle dikkati çeken þarapçý Ýsmet rumuzuyla tanýnan bir þair, bu sözlerin bir Türkün dünya yolculuðunu anlattýðýný ýsrarla belirtmiþtir.

Þaire göre bu yolcunun önüne çýkan engeller arasýnda asýl en büyük engel kendisidir. Bu dünyaya gelmiþtir ama neden niçin geldiðinin hala farkýnda deðildir. O sadece bu yolun uzunluðu ve inceliði karþýsýnda þaþkýndýr. Daha ilk adýmlarýndan itibaren yolun bitip bitmeyeceðini merak etmektedir. Aþýrý yorgunluk sonucu olacak ki geçen her kilometrede dünyaya geldiðine bin piþman olmaktadýr. Bazen geri dönmek istese de buna bir türlü cesaret edemez. Çünkü, yorgunluðunun ikiye katlanma ihtimali söz konusudur. O çabayý göstermekten vazgeçer. Bu nedenle yeni bir umutla, sabýrla yürümeye devam ederken yolun bir an önce bitmesi için dua etmektedir. Buna raðmen yol bitmemektedir. Zaman geçtikçe bu yol ona adeta rakip olmaktadýr. Gittikçe öfkelenir. Artýk bu yolu kendine hasým olarak görmektedir. Ýnatla bazen hýrs ve kinle intikam alýrcasýna tüm gücüyle yürümektedir. O yüzden yol çevresindeki yaþayan o dünyayý ve insanlarý fark edemez. Yoldan çýkýp da o dünyaya katýlmaya da bir türlü cesaret bulamamýþtýr. Çünkü o dünyadan korkmuþtur. O gördüðü yabancýlardan ürkmüþtür. Ayrýca ikinci bir çabayý göstermeye de takati kalmamýþtýr Sonra yola alýþýr. Yolu kendine adeta yol arkadaþý olarak görmeye baþlar. Bu yol alýþkanlýktan olacakki artýk onun evi gibi olmuþtur. Artýk hiçbir güç onu yolundan çeviremeyecektir.

“Bu düþünce daha sonra diðer katýlýmcýlar tarafýndan desteklenmiþ ve ayakta alkýþlanmýþtýr. Paylaþmak istedim.”


-Geri dönersem, daha beter! Ayný korkunç yollardan bir kez daha geçmem gerekecek. Oysa ilerlersem, yolun düzelebileceði umudu var---Oriana Fallaci