Bazen mühürler dudaklarını kader, zorlasan da çıkmaz kelimeler dudaklarından. İsyan edipte haykırabilenlerinkiler ise anlatmak istedikleri değildir zaten. Susmak kabul görür ama değer görmez, tek değer O’dur gönlünde, O ise mühürlenmiş kaderinin çok ama çok ötesinde. Sonra, vazodaki çiçek gibi gelir hayat sudan çaldığı hayatı umarsızca tüketip boynunu bükmüş, suyu değiştirilse de artık iflah olmaz. Vazgeçer gönül kendinden çünkü kolaydır kendinden vazgeçmek sevgiliden vazgeçmekten ama ne fayda; bilmez mi ki çiçek ölse de tohum ölmez sevgiyi tüketmeden..