Bir sabah daha kavuştu gecemize,
Düşler huzura ulaştı, kuş sesleriyle,
Çiçekleri düşlüyorum şimdi, öylece,
Kokularını hissediyorum gönlümde...

Yaz meltemleri esiyor ruhuma ansızın,
Duygular arasında, bir başıma kalmışım,
Sanki uykuya dalarken, rüyaya uyanmışım,
Bitmeyen bir hakikatin seyrine kapılmışım...

Biliyorum, şiirler sonsuz boşlukta süzülüyor,
Atmosferden geçiyor ve bulutlara ulaşıyor,
Bulutlardan mavilere, dağlara serpiliyor,
Dağlardan da ovaya, çiçeklere okunuyor...

Duyuyorlar şarkısını aşkımızın derinlerde,
Söylüyorlar huzuru gönüllerinden geldiğince,
Filizleniyor düşler, sonsuz hakikati öğrenince,
Gökyüzünden denizlere bir nehir besteleniyor...

Gün uyanırken açmaya başlayan bu şiirin gülleri,
Uyandırıyor masmavi gökyüzünü ve bülbülleri,
Kokladıkça hayalden hakikate dönüşüyor özleri,
Gönlümün nehirlerinde yankılanıyor hakikatin seyri...

Mustafa Kemal İzgi
10 Tem Çrş 2012 05:30