BİRBİRİMİZE

Yalnız kaldığında beni duyacaksın duygularında,
Sesimin uğultularından taşacaksın uzaklarına,
Düşlerinde uyanacağım, beni göreceksin,
Gönlümün fırtınalarından bir nefes alacaksın...

Yalnızlığım senin yalnızlığına çıkıyor geceleri,
Hiç bitmeyen yollar gibi, susuyorum hasretine,
Özlemini bile özlüyor canım, gelmeyişini bile,
Sen yine de tutuştur sevdanın pınarını akarsularla!

Bıraktığım gibi kalmadıysa sevdanın sandalı,
Küreklerinde yarım kalmış bir süzülüş masalı,
Hatırlayacaksın, varlığın genişleyen anlamını,
Bitmediğini ispat edecekler sana mevsimler.

Kaybolmuş, ya da sönmüşken yağmurun külleri,
Denizi dinle, bulutsuz gökyüzüyle karıştığı yerde,
Bekle beni ufuk çizgisi ile düşlerinin buluştuğu izlerde,
Dalgalar çağırınca içindeki çocuğun dualarını, düşlerini...

Maneviyatın gülleri açtığında, ruhuna dokunacağım,
Gönlümün derinliklerindeki sözcüklerle, af dileyeceğim,
Hataların bittiği yerde, cennet başlar, bir adım gerideyiz,
Artık koşalım diyorum, dağlar yol verdiğinde, birbirimize...

Mustafa Kemâl İzgi