GÖZLERİNE BAKAMADIĞIM

Düşlerim döküldü ellerine, dağların gözlerinden, kendine geldin soğuk sularıyla hayallerimdeki gerçeğin. Laleler açmıştı güneşin vurduğu yemyeşil çimenler arasında bana bakıyordun, çimenleri ışıtan gözlerin gözlerimi kamaştırıyordu, susuyordun ve kayboluyordun. Geceleğin sahilde yıldızları izliyordum rüyalarımda, ay ışığı denize vuruyordu, denizi aydınlatan gözlerin, ruhuma ilham oluyordu, susmuyor söylüyordum bilmediğim şarkıları, öğrenmek için, hayali gerçeğe çağırıyordum.

Ay ile Güneş birbirlerine tutulsun diye beklerken, gece oluyordu,
Gözlerine bakamadığım, ellerini tutamadığım, bir Dünya var tanımadığım,
Sevgi ile saramadığım... Sen'in Dünyan... Güneşin aynısı, gülüşün aynı, Güneşin aynısı, bakışın aynı... Ay ışığın ruhumuz, yıldızlar ve deniz yıldızları, her şeyin ötesine ulaşmak için, AŞK olmak için, sonsuzluğa karışmak için, güzel olan her şeyin varlığını hissetmek için, sır perdelerini açmak ve derinlere ulaşmak için, sevmek için, seni AŞK'a çağırıyorum...

Mustafa Kemal İZGİ