Elinde kırmızı bir gül sıktı kadın
Kalbi gibi solgun
Yaprakları kırık umutları gibi
Oysa herşey nede güzel başlamıştı
Yırtıcı fırtınalar gibiydi sevdası
Gözü kara, asi
Yık deseler yıkacak
Tüm düzenleri
Dur deseler
Zamanı durdurup gidecek kendi
Öyle bir deli
Ama kadın işte
Gelmedi elinden gerisi

Sus dedi gökyüzüne
Ayağını kaldırıp ezdi damlaları var gücüyle
Ağlama dedi
Yakışmaz dedi yalancı gözyaşı
Yiğidin o şanlı mertliğine
Bozuldu gökyüzü
Dokundu gururuna
Şimşekler yağdırdı
Hiddetini saçtı yeryüzüne
Yeryüzü solgun
Yeryüzü kızgın
Görmedi gözleri ne doğan güneşi
Ne gökyüzünün sunduğu
Gökkuşağının binbir rengini

Kadın sustu!
Yanlızlık koydu yüreğine
Elinde bir kırmızı gül sıktı
Yumdu gözlerini Gökyüzüne...