Başkalaşım

İnsan yaşlandıkça çevresini, yadırgamaktan da öte sorgulamak istiyor. Sosyal ve siyasi, toplumsal olaylar, askerimizin karıştığı davalar benliklere metamorfizm (başkalaşım) olarak yansımaktadır. Hele bir de Ankara’da doğmuş, tam manasıyla Atatürk alfabesiyle büyümüş biriyseniz, siyasetin düştüğü açmaz, dava konuları, sağlıkta ilerleme, tamgün yasasından sonra hastaneler ve beklentileriniz, iletişim ağları, gelişen teknolojiler, yukarıda arz ettiğim hususlarıyla birlikte, kişide değişik etkiler, değişik reaksiyonlar yaratmıyor mu? Bu varsayımlar günümüzün genç neslinde aynı etkiyi göstermez veya farkında olmayabilirler.

İnsan, hayvan, bitkilerin genleriyle oynadığımızdan da belli hızla insani duygulardan uzaklaşıp, robotlaşıyoruz gibi geliyor bana. Prototip robotlar yaparak, yaşamın içine başka robotlar katmak istiyoruz. Bunların hepsinin maddiyat için yapıldığı aşikar. Şimdiden işsizlik oranının artması reklama ayrılan pastanın büyümesinden belli olmuyor mu? Reklam için yeni kanallar mı açılacak, izleme payımız mı daralacak bilemiyorum.

Renkli bir dünyanın içindeyiz. Bu renkli dünyanın en başında futbol var. Formalarının renkleri bazı kişileri geçici de olsa coşturup, ışıklandırıyor, kulüplerin bilançosu yöneticileri düşündürse de…

Benim için futbol ve bisiklete duyduğum ilgi, 17 yaşımda bir trafik kazasıyla biranda sona ermişti. Sol bacağım kılıçlama olarak kırılmış, mahalle takımına elveda demiş, ölümle biten bu kazadan sonra bir daha pedallara ayağımı atmamıştım. Çünkü o günün caddeleri trafik yönünden rahat Ankara’sında sarhoş bir sürücünün hışmına maruz kalmıştım. Futbol herkes gibi benim de
sevdiğim bir daldır.

Sayın Başbakan da bir futbolcu ama, futbolcu olduğu için seçimler kazanmadı.Yönetici, bir siyasi görüşün, partisinin başkanı ve başarısıyla % 50 oy oranına ulaşmıştır. Burada bir gerçeğe değinmek istiyorum. Türkiye de futbola gösterilen ilginin nüfus oranı nedir? Bildiğimiz, düşündüğümüz kadarıyla 10 – 34 yaş gruplarının oranı % 35 civarındadır. Bu oranın içinde de çeşitli nedenlerle futbolla ilgilenmeyenler yüzde 50’yi bulur kanısındayım ki, futbolla iç içe olanlar da aşağı, yukarı aynı rakamları söylüyor.

Kafe mi yazayım, cafe mi ailecek çay, kahve içilecek bir yere gittiğinizde prizma televizyonlarda devamlı futbol maçlarının yayınlarını göreceksiniz. Özellikle kadınlar tarafından hiç izlenmediğini, erkeklerden de çekirdek keyfi gibi, 200 kişilik bir salonda ancak birkaç kişinin lakayt olarak izlediğinin şahidi olacaksınız.

Futbol seyredilerek keyif duyulan, forma renkleri, stadyumuyla birlikte o sihirli görsel güzelliği olan bir yer, zaman içinde yaşanması gereken bir atmosfer. Ancak maçlar bitince stadyumlar sönen balon gibidirler. Stadyum dışındakiler, özellikle bahis oynayanlar için de sonucu biran önce öğrenmek istenilen, spordan çok, karşı takımı yenmek hırsı taşıyan kendine has merak konusundan öteye varmayan bir hal durumu. Bu görüş bana aittir, başka görüşlere de saygı duyarım.

Hal böyleyken hafta içinde gece, gündüz her gün Devlet’in onca ve Lig Tv. Kanalları iç ve dış futbolu yayınlamakta. Atatürk’ün ima ettiği söz : “Bir tablonun ressamı boyalarını kullanırken, duracağı yeri bilmeli.” Gün ışığına çıkarılacak başka tablolar da var. Saygılarımla.