Umut
sürur olmalı
Şevkle ihsan olup,
kalbi lisanla yakarmalı


Ruhun
lahzasında sevdası yaşanmalı,
vuslat aşkı yürekte irfan yaşatmalı


Her gam
saikiyle anlam bulmalı, nefsin
yakan harından irade ve akıl edeple korunmalı


Mehtabın
sessiz efkarı latiftir
Sinede silinmeyen ne
kalmışşa kedere matuf hikayedir


İbret için
şayet vesileyse, hikmeti sabırla
şehredilip tefekkür edilirse evladır


Yoksa
harap olmak bühtandır,
divane kalmak sancıdır,
azabından kurtulmak ise farktır


Ne zaman
bir huzur arasam
Sessiz ve sakin koylara
dalıp, mazimle başbaşa kalsam


Kuşun kanatlarına
suskun umudu bağlasam,
efkarımdan bir nepze olsun ayrılsam


Nasıl haz duyarım,
süruruyla başkalaşırım, şevkiyle
sanki ufuklarımda ki meşki yaşarım


Ümit ne
hazin bir beste
Kalbin ve izanın, hazan
ve baharın haznesinde ki güfte


Saza uzanan melalim,
mızrabın insicamında ki
hicranım bilmem ki nasıl içtenlikte


Düşündüren
her ne hikmetse, derdi devaya
dönüştüren ihsan sanki kalbimin yikık kalelerinde


Aşk
nasıl bir gizli elem
Sevdasına eriştiren her
vesile elhak meftum olduğum çilem


Tefekkürle yetinmek,
azmi vaktine terketmek,
sabrı demlenmek için içmek çarem


Kanaati ne bilirim,
sadakati ruhumun aktinde görürüm,
kalbimi nasıl şehredip ihsana erişirim




Mustafa CİLASUN