..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
"Sevgi bilmekten doğar." -Mevlana
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri



Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  


 


 

 




Arama Motoru

İzEdebiyat > Öykü > Ortamsal > Necmettin Yalcinkaya




7 Mart 2012
Yaygara Gargara  
tayfun,mapus, dama, yaygara, gargara

Necmettin Yalcinkaya


Bu yüzden Doktor sana, her yemek sonrası, çene ve ağız kaslarını güçlendirmen için, günde üç kez ‘’yaygara’’ yapmanı yazmış reçetene.’’


:AGBF:
Saftı, temiz yürekli biriydi. Birine inanmaya görsün oracıkta o saat kendisine söylenilen her şeyi yapmaya hazırdı. Herkesle iyi geçinir, kimseyi kırmak istemezdi. Kısacası iyi bir çocuktu Tayfun. Onun, iyi karakterli, saf ve temiz yürekli oluşu, yine de eşek şakalarına uğramasına engel değildi.

Herkesin olduğu gibi onun da bir zayıf noktası vardı: Hastalık hastası olması ve saflık derecesi! Ama o bu zayıflığının bilincine henüz varamamıştı.

Cezaevi yaşamı monotondur; tek düzedir. Siyasi tutsaklar her günü eşit parçalara ayırırlar ve her parçaya ayrı bir aktivite sıkıştırılır. Gerçi diğer adli koğuşlarda da buna benzer durumlar olurdu. Tutsaklar kendi aralarında eğleşir, bir takım akıl almaz oyunlar icat eder, aralarında seçtikleri birine eşek şakası yaparak onunla eğlenirler ve çeşitli muziplik yaparak zamanlarını geçirirlerdi. Kısacık da olsa dudaklarına bir gülümseme kırıntısını yerleştirmeyi becerirlerdi. Her koğuşun bir ‘’gülü’ vardır. Bu gül ya çok saftır; sürekli işletilen, ya da anasının gözüdür; işleten. Cin gibidir, uyanıktır; herkesi dolandırır kısacası madik atmadığı adam bırakmaz.

Tayfun birinci gruba dâhildir. Saftır, gözü açılmamıştır henüz. Zamanla gözünün önündeki sis perdesi dağılır, gerçekleri görerek çelikleşir nasılsa. O zaman o başlar, sağda solda birileri ile dalga geçmeye. Bilirsiniz tavla öğrenmenin yolu: Çay ağacı olmaktan geçer. Bu bir kural gibidir neredeyse. Bu kurala kimseler sesini çıkarmaz, aksine ayak uydurur. Öğrenmenin yolu buradan geçer.

Tutsaklar sabahları erken uyanmayı sevmezler, uyanmak istemezler hatta. Geceleri geç vakitlere kadar aralarında konuşurlar, sohbet ederler ve gündemi tartışırlar. Sabahları narkoz almış bir hasta gibi uyuşuk uyuşuk gezinir dururlar. Ama Tayfun’u görenin uykusu hemen dağılır ve cin kesilir. Biri bağırır hemen:

‘’Tayfun nedir bu halin böyle?’’
Bir diğeri:
‘’Yüzün kireç gibi, bembeyaz olmuş. Hasta mısın yoksa?’’
Tayfun ellerini yüzünde gezdirir, kontrol eder şaşkınlıkla, gözlerini irice açarak…
Bir üçüncüsü oracıkta teşhisini koyar:
‘Kansızlıktan olmalı.’’ der. ‘’Bol bol kan yapıcı şeyleri yemen gerekir.’’
Bir dördüncüsü:
‘Hemen revire kaldıralım, derim.’’ der. ‘’ Vakit geç olmadan.’’

Karar verilir ve Tayfun revire yazdırılır. Zaten tüm bu konuşmaların üzerine Tayfun çoktan kendini şartlandırmış, hemencecik hastalanmış ve vücudunda müthiş ağrılar hissetmeye başlamıştır.

Cezaevi doktoru ona bildiği tüm gerçeği anlatsa da, ikna edemez Tayfun’u. O sonunda reçetesini yazdırmayı başarır; ilaçlarını alarak koğuşuna döner. Aslında Tayfun’un ranzasına asılı bir halde sallanan bir ilaç torbası vardı hep. Arkadaşları buradan yararlanmıyor değil. Tayfun gönlü boldur; sen bir tek ilaç iste, o ilacı kutusuyla verir.

Tayfun en çok Kadir’i sever, onu koğuş arkadaşlarından ayrı tutar. Kadir ciddi ve sert görünümlü olması yanında, çok hoş sohbet, her türlü şakayı kaldıran, küskünlük nedir bilmeyen iyi biridir. İyi bağlama çalar! Karşısında duranı (kim olursa fark etmezdi bu) bir iki dakika içinde hemen onu kafaya alır ve acayip işletirdi. Çok inandırıcı şakalar yapardı. Onu tanımayan biri, şaka yollu mu ya da ciddi mi konuşuyor, diye ikircime düşerdi.

Kadir son günlerde yeni bir konu bulmuştu kendince: Tayfun’un dişleri ve dişetleri! Tayfun’la ranzasında oturur ya da birlikte havalandırmada voltaya dururlar, ona diş ve diş etleri üzerine uzun uzun konferanslar verirdi. Bu arada sözlerinin arasında bolca tıbbı terimler kullanmayı da ihmal etmezdi: Gingivit, Piyare, Periondit gibi...

Tayfun, anlatılanlara öylesine kaptırır ki kendini, o saat aynanın karşısındadır artık. Dişlerini tek tek inceler, dakikalarca sürerdi bu.
Sabahı zor eder, uyuyamaz. Kalkar kalkmaz ilk işi, sakal tıraşı olur; sakalı köse olsa da fark etmez. Güzelce giyinir ve revirin yolunu tutar. Koğuşta herkes onun yolunu gözler.

Elinde kabarık bir ilaç torbasıyla döner, koğuşa. Reçeteyi Kadir’e uzatır. Çünkü Kadir Tıp’tan terktir; ilaçların dozajlarını iyi bilir. Son gelen reçeteyi, sessizce okurdu:

1.Jansidon diş kremi
2.Becoxim C ( günde iki kez tok karnına alınacak.)
3.Gargara ( yemek sonrası günde üç kez.)

Bu kez sıra gelmiştir Kadir’in reçeteyi kendince yorumlayışına: ‘’Beni iyi dinle Tayfun.’’ diye söze başlardı. Ardından devam ederdi: ‘’Senin ağız ve çene kasların son derece zayıf durumda. Bu yüzden Doktor sana, her yemek sonrası, çene ve ağız kaslarını güçlendirmen için, günde üç kez ‘’yaygara’’ yapmanı yazmış reçetene.’’

Etrafına sinsice bakınır, göz kırpardı, çok ciddi durur ve gülmezdi. Tayfun anlatılanlara inanmıştır. Mantıklı bulmuştur. Üstelik bunu söyleyen Kadir’dir! Her yemek sonrası tayfun saatlerce yaygara yapmaya başlamıştır artık. Ağzını açar, kapatır, bağırır çağırır… Kimse durduramaz onu bu eyleminden.
Kadir reçeteyi yorumlayışına pişman olmuştur. Şaka “şaka” olmaktan çıkıp kaka olmuştur artık. Koğuştakilere rahat yoktur, huzurları kaçmıştır.

Sabah kahvaltısı: 7.30
Öğlen yemeği: 12.00
Akşam yemeği: 18.00


Tayfun üç yemek arası bir saatten fazla yaygara yapmaktadır. Kimse uyuyamaz, dinlenemez. Tayfun umursamaz, kendince doğru olanı yapmaktadır. Bağırır çağırır, türkü çığırır, böğürür, çenesini sağa sola oynatır, çene jimnastiği yapar, kuru diş fırçası ile diş etlerine mesaj uygular.
Sabah aynı, öğlen aynı, akşam aynı tekrarlamalar. Koğuş canından bezmiştir artık. Oysa ilk başlarda herkes gülüp geçmiştir, Tayfun’un bu haline. Gelecek günlerde nelerin olacağını uslarına bile getiremezlerdi. Gülme sırasının ağlama nöbetine dönüşeceğini nereden bileceklerdi. Koğuşun keyfi ve huzuru yoktur artık.

Buna bir dur demenin zamanı gelmiştir artık. Tayfun bir köşeye çekilir. Olay tüm gerçekliği ile anlatılır Tayfun’a. İnanmaz Tayfun. İnanmak istemez.

Tayfun’u bu fikrinden vazgeçirmek için Kadir ve tüm koğuştakiler, baş başa vermiş bir halde, çareler ararken, Tayfun yaygara yapmaya devam etmektedir.



Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.


 


İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.


Yazarın öykü ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
Zehra
Kısa Bot
Toprak Kokusu
Sahile Vuran Kelebek
Kömür Gözler
Balik ve Melisa
Anamdan İnciler/ Anamın Entarisi
Yeni Bir Gün, Yeni Bir Umuttu Onun İçin…
Bir Gün Mutlaka!
Böcek

Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
Bir Yanım Eksik Kalır [Şiir]
Alıp Getirmeli Seni Bana [Şiir]
Göğü Kucaklamak [Şiir]
İnadım İnad İşte... [Şiir]
Susturamam [Şiir]
Sana Koşarken [Şiir]
Yapayalnız Bir Başıma [Şiir]
Resmine Baktıkça [Şiir]
Bu Gece... [Şiir]
Sırası Mıydı? [Şiir]


Necmettin Yalcinkaya kimdir?

1960Sarıkamış doğumlu. 1977-78 İzmir Namık Kemal Lisesi Edebiyat mezunu. Ozan Yayıncılıktan 12 Eylül’de Çok Güldük Netekim! Mendil Sen Kokuyordu ve Stres Bileziği ve On Çocuktuk Anı/Öykü. Çeşitli dergi ve sitelerde öykü, şiir yazarlığı. Ayrıca Edebiyatbahcesi. net sitesinin kurucu emekçisiyim. Yürüyüş, sinema, tiyatro ve olta balıkçılığı hobilerim var. Yazmayı ve okumayı seviyorum.

Etkilendiği Yazarlar:
Tolstoy,Ahmed Arif, Nazim hikmet, Cengiz aymatov,


yazardan son gelenler

 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © Necmettin Yalcinkaya, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.