Ne
sukunetin melali
Ne kalbin inşirahtan
arileşerek kal eden mecali


Nefsin
terbiye ve tezkiyeye
muhtaç hali, iradenin
azim içinde ki cehdi


Dervişin
suskun ve sakinkiği,
nasibin bahta ram olan
niyetin asliyesinde ki vakti


Ruhun
adına derlenen ve
neşredilmesini bekleyen
kitabın kederi, akıl
ve izan içinde ki önemi


Ne
kadar kelam etsem
Gönle düşmeyen aşktan söz
etmeye nasıl cüret edip hasretsem


Ruhun
meskun halini,
lafzay-ı celalin nazargah kılan
bu kalbi şehretmeye meyletsem


Her okuduğum
kitapta, ruhuma ve
kalbime seslenen sürelerin
meyanında nefsime söz geçirsem


Göçüp giderken,
hazan heryanımı kuşatmışken


Takatim
ve hevesim şevke ve edebe
muhtaçken kime nasıl seslenirim


El Rezzak olan bilinirken

Bir ulufe
uğruna ruhunun esaretine
göz yumanlar etrafımı kuşatmışken


En
yakınlarım edebin dilini,
halin ilmini ihmal ederken


Kazanmak
uğruna kalplerini fedaya
hazır bir vaziyetteyken


Kime sığınırım,
hangi yüzle el açmak için
bahane ararım, taatlerin feyzi
için niye bu kadar figanım


Taklit üzre
inandık ve iman ettik,
en yakınlarımızın anlattıklarıyla
yetinmeyi birşey sandık


Ne derlerden
kurtulmak için bin bir yol
içinde sadece kendimizi kandırdık


Derin bir
uykunun hicranıyla
aşk adına tutkuyu sevda sandık


Nefsimizden
nükseden heves ve keyfiyet
için merakın en şedidini yaşadık


Yalan ve yanlış olan
ne varsa, hiç umursamadık


Ruhun ve
kalbin lisanını öğrenmek
için her ne hikmetse kaçındık


Bir ölüm
haberiyle hangi vadide
olduğumuzu düşünsek bile
sadece o kadarıyla yetindik


Akıl ve izan
sahibi olduğumuzun
farkındalığıyla böbürlenip,
fanilik adına mütemadiyen filizlendik


Ne vakit
bir afetle karşılaştık,
panik atak olmamak için çırpındık


Ve fakat
hala avunmayı
en mühim bir çare olarak
gönlümüzde barıdırdık



Mustafa CİLASUN