Meydan Ankara

Zamanım tutuşmuş yanan bir çıra
Koşuşma takvimi hiç vermez ara
Dolup da kabından taşan halkımın,
Topluma yarınlar yazan Ankara.

Gerçeğin gizemi hep onda vardır
Kapısı pek çok da birazcık dardır
Çare bolluğunda çaresiz yârdır,
Şansına çıkarsa derman Ankara.

Milletin meclisi ulusal harman
Atatürk’ten kaldı bize armağan
Dikenli bahçede her şey olağan,
Politik güreşe meydan Ankara.

Yankılar alırsın edersen niyaz
Bazen baraj olur, bazen darboğaz
Hem çok sesliliğe verirken cevaz,
Meclisten millete ferman Ankara.

Nerede bağ, bahçe koç yiğitleri
Meydanda taşlaşmış o mürşitleri,
Bütçesi bellenmiş bunca Kitleri,
Kamburu sırtından atan Ankara.

Her seçim öncesi gecekondular
Sağır ve kör olur leb-i dudular
Çok ölü yıkanır hep aynı sular,
Üstleri örtülmüş yorgan Ankara.