Sakin ve suskun
bir mekânın sayfasında
Zihnimin tarumarlığı halimi çok yorunca

Kalbim sukutun
çığlığında hicranı anınca
İşte bu zaman hüznüm bambaşka umutla

Ne çekip gittiğim
yılların ve ne de anıların
Artık benim bahtım için kalan an ve hazzın

Manasına açlık
duyduğum hakikatler acısın
Naz çiçeklerin farkısın ve ancak aşkla taçsın

Yar niçin hasretin
bağrında sancılar yaşasın
Özlem hissiyatın ikliminden mefkûreyi ansın

Vuslat halime
neleri anlatsın Araf bir farksın
Kimi zamanlar nazarımda aklaşan bir şarkısın

Vecdim ruhumu
boşuyor şevk uzaklık yaşıyor
Bakıp duran hikâyeler bilmem ki neyi gizliyor

Şimdi içimden
bir ah çekmekte kifayet etmiyor
Nedamet sinemi kemiriyor keşkeler yetişmiyor

İşte bu zamanda
işaret taşlarını bulup okumak
Geçmişin bekleyen ibret sayfalarıyla tanışmak

Bir insanın
ihsanından aşkın zarafetine kanmak
Ve yaşamaya ömrün ziyasına edeple aşılanmak

Şair hissiyatını
hasrediyor mısralara sözü aşkla
Yazmak yanmanın hicranında hasrete kanınca

Nitelik kalbi
olmaktan mahrumlaşınca kanımca
Aklım başka âlemler esaretinde edebi unutunca

Sinem daralıyor
kalabalıklar aşktan uzaklaşıyor
Niye lafazanlık kalpten azadeleşerek nefisleşiyor

Kim ne kadar
ruhun izlerinde aşkın izini sürüyor
Annem kabirde kimi bekliyor haz şimdi üşütüyor

Ehlim sessizliğinde
gözlerimi yokluyor ve soruyor
Evladım geleceğim adına hüznün resmine bakıyor

Torunum
mahzunlaşıyor mezar taşı aşkı sunuyor
Yazılan mısralar anların aşkını öteyle buluşturuyor

Başımı ellerimin
arasında tutarken titreme başlıyor
Ölüm zikrettiğim hakikatken şimdi halimi burkuyor

Sessizliğin şarkısı
başlıyor hissiyatım öylece ağlıyor
Kalbim sevgiyi anıyor muhabbet bahar şevki oluyor

Vefa ruhumla
hesaplaşıyor ve izanım korku yaşatıyor
Ne kadar nidam varsa sukutun bağrında manalaşıyor

Hasretim endişeye
özlemim nitelikten arî kimliğime
Bir şeyler söylüyor özüm çekiliyor gözüm fersizleşiyor



Mustafa CİLASUN