Tüm mutsuzluklar yokluktan değil, çokluktan gelir. -Tolstoy |
|
||||||||||
|
Dönüşü olmayan bir yoldayız Hangi lahzanın kadrine şahitsek, irademizle anlaşılmalıyız Kalbini titreten, içini kemiren, bin hüzünle sancılar zerkeden vaktin sanığıyız Ancak niyet ve samimiyetimizle hak adına var olmalıyız, kimseyi aldatmamalıyız Şayet içinde bir şer varsa, arın Nefsinin esaretinde yol alma,enaniyetinle salınma ağrır karnın Aklın ne ye muhtaç, ruhundan südur ediyor vicdan, dinsin artık eza veren sancın Hissiyatın umutlarını soldurmasın,gözlerin mütemadiyen hüznünle buğulanmasın İnsan umuduyla farktır, aşktır Gönül neden farkedemediğin sessiz bir ummandır, nasıl bir sırdır Emek olmadan, umut sadece suskun sokakların sakinleri gibi neden sansılıdır Sünnetullah hakkıyla anlaşılmalıdır, ihsan üzre kalbini hasretmek efdal olan ardır Ne vakit düşünsem acı veriyor Haline müdrik olmadığım için, sanki ıstırap nefese zerkediliyor Sensiz bir iklimde hasret dinmiyor, ruhum firkate erişmiyor, hüzün filizleniyor Nereye gitsem, boynumu büküp umutla beklesem, her ne hikmetse vakit geçmiyor Oysa farklı zamanın lisanıydık Kimi vakit divan edebiyatından, kimi zamanda merhum şairleri anardık Yazdıkları şiirlerle yol alır,işaret taşları olarak tanımlanır,yadedip duygulanırdık Geçen zamanın hicranıyla birçok konuyu zikreder,kimi vakitler hayli hayıflanırdık Eskimeye yüz tutmuş mektupları Hissiyatın fevkalade şadan olan farkını neden gözyaşlarımızla okurduk Sanki içinde yaşadığımız bir zamandı,lal olan duyguları anlatan andı, yaşardık Bizi bizden alan,kendi incicamında ki farkı yaşatan sevgiyle ağlatan ardı,kanardık Sahafları dolaştım, o vakit andım Çok beğendiğin kitapları bir bir kokladım, usanmadım vardı,yine aldım Sayfalarında oyalandım, nefesinin müdrik olduğu manada sessizce kalıp ağladım Ne kadar içimde yaşıyordun, aklın ve izanın terk etmediği bir zamanda yaşıyordun Artık ne hacet kaldı anlatmaya Suskun kabirlerin toprağında durulmaya, ibretin nazarında solmaya Sadakatin ve himmetin dinmeyen serinliğinde, bir tebessümle ağlayıp, kanmaya Seni üzmemek adına susmalıyım, dinmeyen sancımı, içimde sessizce yaşatmalıyım Her ezan okunduğunda ağlamalıyım Davet eden Rabbime sığınıp, teskin olmak için umutla yakarmalıyım Her yaptığım secde de, gönlümün hazin sayfalarını teklifsizce sahibe aramalıyım İlmine müdrik olmadığım halden kurtulmak için, kalbimi inşirahı için ağlamalıyım Mustafa CİLASUN
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Mustafa CİLASUN, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |