Umutsuzluğa düşmeyin. -Charlie Chaplin |
|
||||||||||
|
Çanakkale harbinin (Allah bütün şehitlerimize rahmet,resülü ekrem şefaat etsin)en çetin zamanlarında aziz bir Yarbay'ın YARBAY HASAN BEY,cepheye yakın kilitbahir köyüne yanındaki zabitler ile ziyarete gittiği sırada,köy çeşmesinin başında köylü kadınların çamaşır yıkadığı esnada,oraya bakımsızlıktan ve hastalıktan bitap düşmüş,tüyleri dökük ve sırtı hep yaralı vaziyette bir köpek belki su içmek maksadı ile çeşmenin başına gelince ,kadınların köpekten korkarak taşlamak sureti ile hayvanı oradan uzaklaştırdıkları zaman cephe komutanı Yarbay ın köpeği şevkat ve merhametle kucaklayıp,çeşme başına götürerek ona su içirdiği ve elleri ile yaralarını cerahati boşaltarak yaralı kısımları elleri ile temizleyip üzerine ilaç,toz serperek hayvana gösterdiği merhamet zabitlerin dikkatini çekerken,Yarbay a "efendim bu hayvana bu kadar iltifat niye" diyerek sorduklarında,komutanın yanındakilere "Cenabı hakk ın, yarın kıyamette bana,bu köpeğe neden merhamet etmedin diye sormasından korkuyorum" dediği ve ondan sonra o köpeğin,kendisine bakan,merhamet eden efendisine hep bağlılık ve sadakat içerisinde yanında kaldığı ve ayrılmadığı ve komutanında ona CANBERK ismini koyduğu ve bu aziz insanın,cephede bir çarpışma sonunda savaş meydanını gezerken,yine merhameti sebebiyle,inleyen yaralı bir düşman askerine yardım için yanına gidip,onu çevirdiği esnada askerin kendisine bir şey yapacağı zannı ile elindeki hanceri Yarbay ın bedenine sokarak onu ağır yaraladığı esnada,diğer asker düşman askerini öldürüp komutana yardıma gidince,yüzündeki şaşkın ifade ile ALLAH şahidimdir bu fransız a kötü bir niyetle yaklaşmadım",derken bile şaşkınlığında yine bir merhamet olan bu muhterem insanın bir ara gözlerini ufka dikip,kendisini tutan zabitlerin arasında üstünü düzeltip,kimsenin görmediği ve fakat kendinin açıkça gördüğü ufka bakarken "NEDEN ZAHMET BUYURDUNUZ,YA RESÜLALLAH"diyerek şehadet şerbetini içip ruhunu rahmana teslim ederken; SADIK DOST CANBERK,efendisinin ölümü ile inleyerek acısını,feryadını,sevgisini,sevdasını her şeyini kaybetmenin verdiği onulmaz acı ile komutanın kabrinin bulunduğu tepede o nun mezarının başında inlerken,asker görüyor ki CANBERK EFENDİSİNİN YOKLUĞUNA TAHAMMÜL EDEMEMİŞ ORADA ODA ÖLMÜŞ ve onu da değerli sahibinin ayak ucuna gömüyorlar ki,aziz efendisi ve belki basit ömründe ilk defa sevgi ve merhamet gördüğü aziz dostunun yanında hiç ayrılmadan ve kıyamete kadar olacak olan mahşer uykusunda birlikte uyuyurak ondan ayrılmayıp göstermiş olduğu bu sadakati nasıl anlatırsınız,yada nasıl anlarsınız,ben okumuş olduğum güzel bir yazı,güzel bir hatırayı,güzel bir yazarın,güzel bir kaleminden ve gözyaşları içerisinde ağlayarak ta, içimde hissettim,aslında kimseyi eleştirmiyorum,evet bilmem, sevgi,sadakat yada vefa denilen şey aslında olması gereken biz insanlarda mı ,yoksa hayvanlar damı, fazla uzatmayacağım,ben sadece yazdım,okuyanlar söylesin..... saygılarımla( YARBAY HASAN BEY 17 ALAY KOMUTANI)
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Orhan Bani, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |