Uçma gönlüm, acıma inat.
Yar sevmeyi unutmuş, seni çoktan
Senin uçtuğun gökyüzü bildiğin değil.
Sevdayla açtığı koynuna nefret ilişmiş.
Bir şeyler, seni kucaklayan yüzünü kirletmiş.
Sevmek gönlünün kanatlarından.
Sözlerin çıkmaz sokağında kaybolmuş.
Göz yaşların da işe yaramaz artık.
Ne sen uç gönlüm,
Ne sen ağla iki gözüm.
Ne ben, ne de senli günlerin hayali var artık.
Zerdali zamanı gelince özleyeceğim gözlerin kaldı ne yazık..
Seni düşündüğüm her geceyi dosttan saydığımı,
Başımı yasladığım duvarın soğukluğuyla
Ayrılığının, aynı soğukluğu taşıdığını,
Bir adını, birde senin olduğun zamanlarda özlemini,
Bir de kokusunu fesleğenlerin unutamam, unutma!
Umutlarla girdiğin hayatımdan.
Yine bin bir umutla güle, güle git.
Ah bilmesen de, ah etmediğim tek şeysin yüreğim de.

Elçin ORHAN
2002