Gönlü şefkatin salinde olan
Ruhunun sessizliğinden tebarüz eden vicdanıyla bir farkı anlaşılan
Yaban olmaktan, serap ile uğraşmaktan,kuraklıktan haz almaktan kurtulandır
Hesabın içinde anlamlaşan candır, emesuliyetin idrakinde olan zarif bir insandır


Bilmeyen,pişkinliğe vurmazsa
Ne derleri gaye edinmek için azmeden bir zavallıysa, nedensizdir unutma
İnsan müddet-i nefestir, bir vakit içinde ruhi ve kalbi vecdin içinde yürümelidir
Zamansızlıkta ne vardır,bahtının kapısı nasıl çalınacaktır,aşkın umut için şiardır


Nesiller sanki kayıp haldeler
Kendi içine hapsomuş bir biçimde azadeliği an be an neden benimserler
Asi olmayı,tepkisinde bir hudut tanımamayı nasıl kalbi manada hiç düşünmezler
Taklit etmeyi,erişim adına rekabet adına koşmayı,nefsin hali olarak hiç görmezler


Anneler mahzun, baba yorgun
Şırnaşıklık sanki hanesine müptela olmuş bir salgın,boyun bükerler
Evladımız asla mahrunm olmasın derken, ihmal ettiklerini hakkıyla göremezler
Keşkelere müracaat ederler, kafa sallamakla yetinirler,sonra birer sahipsiz gibiler


Nefesin nazıyla hemhal olmak
Sosyal rekabeti ve kalbi refleksleri anlamamakla zorlanmaya tabiidir
İnsan, en mütekamil olmak manasında mana kazanan lahzada bir aşk-ı fermandır
Korku sadece tehlikeler içinde mi saklıdır,sevgiyi muhabbeti engelleyen karanlıktır


İdrakin kapanması marazdır
Kalbin inşirah için palazlanmaması lekeler içinde olan insicamıdır
Mizanın farkı ancak aşkla ziyadesiyle anlaşılacak olan ferasette ki ihsanıdır
Gerekçesiz gözyaşı kime faydalıdır, nedamet içinde kaybolmak elbette manidardır




Mustafa CİLASUN