Bundan altı yüz sene önce, bir adam vardı. 1432 doğumlu olan bu kişi, tüm çocukluğu boyunca kendini ilime ve bilime vermişti. Fen ilimlerinde daha iyi tahsil yapabilmek amacıyla Arapça, Farsça, Latince, Yunanca ve Sırpça öğrenmişti...

Milyonlarca canlı çeşitinden, sadece biriyiz. Doğadaki tüm canlılardan en önemli farkımız zekamız ve beynimizin salgıladığı duygu hormonlarımız...

Sabah işe gelirken gördüm o amcayı. Kaldırımın kenarına öylece uzanmış, sanki her şeyi boş vermiş gibi gökyüzüne bakıyordu. Siyah ve bir giysiden başka her şeye benzeyen pantolonu yırtılmış, dizi kanıyordu. Yanında birkaç polis, amcaya sorular sorarak ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Oysa her şey açık seçik belliydi. Amcanın elindeki

Osmanlı İmparatorluğu’ nun son dönemlerinde başlayan ‘Avrupa Özentimiz’ halen devam etmektedir. Paris’ i kutsal mekan olarak gören aydınlarımızdan başlayan bu medeniyet âşıklığı, yüzyıllar geçmesine rağmen bizleri halen etkisi altında tutmaktadır...

Yine kaybolmuşum, / Gece yarısında, yalnızlığın ortasındayım, / Kimselerin girmeye

Keyfinden değil, kederinden içerdi. / Adı sarhoşa çıkmış, yürüyüşleri yalpaydı, /

Bir kaç adım daha atıp, iyice kenara geldim ve gözlerimi kapattım. Aşağıdan dalgaların, kayalara çarpan yürek tırmalayıcı ve belkide kurtarıcım olan sesleri geliyordu. Rüzgar saçlarımı hafif hafif dalgalandırırken düşüncelerimin içinde kaybolmuştum...

Ege' de bir efsane vardır; " Hilal' in gözüktüğü ilk gece, yıldızların altında denize dileğinizi iletirseniz, deniz size mutlaka geri döner ve dileğinizi yerine getirir... "

Bazen bir yıldızı gökyüzünden tutup, cebine atacakmışcasına hızlanır ve saatlerce sallanırdı. Ayaklarını tekrar salladı...

İki damla çıktı gözlerinden. Biri gözpınarının hemen yanında, diğeri ise yanağında donmuştu...

Ben senin kokunla süslenmeye, / Gülümsemenle şımarmaya alışmışım sevdam... /

Toprak kokardı yazılarım, mezarlıklarda dolaşır, karanlık hüzünlerle arkadaş olurdu yazılarımdaki kahramanlarım. Hepsi ayrı bir dertle uğraşır, karakterleri gereği tüm acılara bağışıklık kazanırlardı..

Biz onlardan sadakati, sevmeyi, tutkuyu, doğaya zarar vermemeyi, gereksiz tepkiler vermemeyi, arkadan konuşmamayı, kandırmamayı, yapmacık tavırlar sergilememeyi, uyum içinde olmayı, otoriteyi, disiplini ve yürekten sevmeyi öğrenmediğimiz sürece onları aşa

Kara kabusların son deminde uyanmanın verdiği hazlarla yaşayan bir ölümsüzlüksün adeta..

Kaybetmekten korktuğum neredeyse herşeyi, / Teker teker kaybettiğim için yokoldum, /

Gökyüzü ve yeryüzü bembeyazdı. Gecenin tam ortasında, soğuk beyazlık tarlasında yürüyordum. Ölmek ne kolaydı ve sensizliği taşımak ne zor

Siyahlıklara karışmış kırmızılığına gitgide daha çok yaklaşıyordum, yaklaştıkça ürperiyor, bedenimi geceye sarıyordum...

Beynimin sağ köşesindeki seni soracak olursan eğer, gülüşün yok olmuş vücudun kaskatı, ölü dudağı kadar morsun ve yürek yarası kadar kırmızı...

Hiç kimseye anlatılmayacak bir sevdanın, ayrılığa konmuş bir kelebeğisin artık. Yetimsin yüreğimde ve taş duvarlarla çevrili bir hücrede yüreğime hançerini bırakansın.

İçine çektiği nefesi bıraktı. Yalnız verilen bir nefesin, kötü kokmuş artıklarıydı saçılanlar. Tüm bu yıldızlara rağmen, bu kadar ağır mı olmalıydı yaşananlar ?