Keyfinden değil, kederinden içerdi.
Adı sarhoşa çıkmış, yürüyüşleri yalpaydı,
Beyni devamlı uyuşuk,
Düşünceleri kendinden yüksekti.
Yapayalnız biriydi,
Önce doğmamış yavrusunu kaybetmiş,
Bir oyuk açmıştı yüreğinden,
Ardından sevdiğini yitirmiş,
Karısını bir kuç gibi uçurmuştu ellerinden...
Kan vurmuş, çanak gözlerini kapattı,
Nasır tutmuş elleriyle gözlerini yedi,
Gamzelerini yitirmiş,
Sevinçlerini bırakmıştı geride,
Hayatını ise çoktan unutmuştu,
Kurusun diye serdiği ipte,
Derin bir " of " çekti,
Önünde duran yarısı boş kadehi,
Bir dikişte bitirdi...
