|
Kaos
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 21 Temmuz 2003 |
Deneysel |
| |
 görmeden bakmalar... bakmadan görmeler... insanlar, otomobiller... kalabalıklar... kaybolmalar |
|
|
Kadıköy
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 6 Eylül 2002 |
Yaşam |
| |
 Kadıköy'e düşerdi yolumuz... |
|
|
Hayat Devam Ediyor
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 6 Eylül 2002 |
Yaşam |
| |
| Her şeye rağmen hayat devam ediyordu. Kedinin biri zamane damlarında kuyruğunu sallıyordu... |
|
|
Gelin
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 7 Haziran 2002 |
Yaşam |
| |
| Hayat sürprizlerle dolu, bir günleri açılır... |
|
|
Çocuk
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 31 Mayıs 2002 |
Özlem Şiirleri |
| |
 Çocuk nedir seni bu eski istasyona getiren, /
söküp alan köklerinden? |
|
|
Aşk
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 4 Nisan 2002 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Yaşanmış her şeyi / Bir giyotinin ağzına bırakmak / Ve boyamak kızıla musalla taşlarını / Alınyazısıdır aşkın taraflarının. / |
|
|
Vardiyasız İşçiler
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 31 Mart 2002 |
Başkaldırı |
| |
 Geride bir kırık kol, /
yok bir bacak ve /
“Rolümü istiyorum” /
diye ağlayan kelimeler bırakarak, /
Göçüp gitti birimiz, en gerçek oyuna. |
|
|
Ayrılık
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 29 Mart 2002 |
Aşk ve Romantizm |
| |
| Denizi severdik ikimiz. /
Marmara’da bir sandalın içinde ölmeyi düşlerdik de /
Kadıköy çekerdi canımız... |
|
|
Üşüyen Mevsimlerin Baharı
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 15 Mart 2002 |
Modern Epik |
| |
 Ve yeniden bahar /
Ülkemin kentleri, tepeleri, bayırları /
Kar kış kolunda /
Dönüş yolunda bütün İngiliz piyadeleri |
|
|
Kara Kutu
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 3 Mart 2002 |
Başkaldırı |
| |
| Kurallara teslimiyet sabah akşam duyduğumuz. /
Niçinimiz, /
neden varolduğumuz, /
Kara bir kutu, basit bir oyun. |
|
|
Sarı Açsa Papatyalar
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 1 Mart 2002 |
Umut |
| |
 Sarı açsa papatyalar /
Baharı getirirken peşinden, /
Aşk olurdu baharın adı. |
|
|
Hangi Gemi
(Mehmet Sercan Tezcanoğlu) 28 Şubat 2002 |
Lirik |
| |
 Hangi gemi kalkar ıssız koylara, /
susuz denizlere adını bilmeden; /
Terkeder varolduğu limanı /
Yüreği karaya oturmadan. |
|
|
| Elindeki kalem değil bir kadındı... Yaptığı şiir yazmak değil dans etmekti... O bir şair değildi bir insandı. Ve rüzgar esti, üşüdüm.
|
|
