|
Ben Bi Düş Alayım
(Okan Özgür Uşaklıgil) 26 Ağustos 2006 |
Kent |
| |
 Genç kız yavaşça ayağa kalktı. Yürümeye başlarken “Ben bi düş alayım. Belki biraz kendime gelirim” dedi. Odadan çıktı.
Düşün altında çıplaktı. Gözlerini kapadı. Zaman yavaş yavaş geriye sarmaya başladı.
|
|
|
Benim İçin Yazdığı İlk Şiir
(Okan Özgür Uşaklıgil) 20 Temmuz 2006 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Altunizade’ye varmadan bir üst geçit,
Haber verir yokuş aşağı gidişi.
Bu en sevdiğim köprüden taa öbür kıtaya kadar,
İstersen boşta bile gider araban.
Hayat ta böyle olsa keşke.
Omzumuzdaki geçmişin yükü
Bir sevgili köprüde iniverse.
|
|
|
Doğrusu "Komünist"miş Meğer
(Okan Özgür Uşaklıgil) 19 Temmuz 2006 |
Kent |
| |
| Benin bildiğim en ağır küfrü etti. Hem de bağırarak. Küfrün arkasına “Ya sev, ya terk et” ekledi. Pek sevgi dolu görünmüyordu. Galiba bir şeyleri terk etmeyi düşünüyordu. |
|
|
Aklımın Uslanmaz Ziyaretçisi
(Okan Özgür Uşaklıgil) 14 Temmuz 2006 |
Aşk ve Romantizm |
| |
| Yediği simidin masada kalan son susamı gibi hissettim. Beni alması çok kolaydı. Parmağını ıslatıp değmesi yeterliydi. Ben, ne kanatları, ne de ayakları olmayan bir susamdım onun dünyasında. |
|
|
Mavi Baklava
(Okan Özgür Uşaklıgil) 11 Temmuz 2006 |
Kent |
| |
| Mahir daha önce de ziyaret ettiği her halinden belli olan bir kadına selam verdi.”Emanetleri teslim edeyim geleceğim” dedi. Kadın Mahir’i tanımamıştı. Kime baktığı bile belli olmuyordu. “Haydi koçum sırana” dedi. |
|
|
Krampon
(Okan Özgür Uşaklıgil) 9 Temmuz 2006 |
Kent |
| |
| - Herkese odun geliyor. Herkese kömür geliyor. Herkesin evinde sobası var. Herkes evinin içini ısıtıyor.
- Anlamışsın ya işte.
- Onu anladım da, herkes sobalarını balkona çıkarsa her yer ısınmaz mı? Böylece evi ısıtmaya gerek kalmaz dedi.
|
|
|
Bilirsin;
Kadıköy’den birinci köprüye uzanan çevre yolu,
Başlarda yokuş yukarıdır.
Sıkışık sabah trafiğinde dur kalk derdi,
İstanbul’un acemisinin cenderesidir.
Altunizade’ye varmadan bir üst geçit,
Haber verir yokuş aşağı gidişi.
En sevdiğim bu köprüden sonra,
Taa öbür kıtaya kadar boşta bile gider araban.
Hayat ta böyle olsa keşke.
Omzumdaki geçmişin yükü
Bir sevgili köprüde,
İniverse.
Bilebilsem kutlu günün beni beklediğini,
Yakınmadan taşırım dertlerimi.
Ecele bir kalaya kadar.
Seninle mutlu olana kadar.
|
|
