Yazar Tanıtımı | 1986 yılının bir ağustos günü geldim dünyaya... 7 aylıktım bekleyememiştim ... sabredememiştim... ve kavuşmuştum dünyaya... bilmezken tüm acıları,üzüntüleri kederleri... önce okullar bitti sonra üniversite ama sadece bir odun, bir kalas gibi yontulmayı bekledik hep... bir gün tiyatro ile yani hayatın içindeki hayatla tanıştım... 7. yılım bu ve yıl 2010. sonra aşık oldum herkez gibi... önce bir ilk okul aşkı, sonra lise ve sonra gerçek aşk... ve dökülmeye başladı cümleler dillerimden ... sonra aşkı büyüttümiçimde bir insana olan aşktan çıktı büyüdü ve artık İstanbul a aşık oldum, insana aşık oldum... duygularımı büyüttüm... her büyüttüğüm duygumdan sonra küçük kalan yitirilmiş duygularımı çıkardım yüzeye ve onlarıda büyüttüm... kendi adalarımda kendi kurtuluşum için savaştım... ve buradayım işte... yolculuğumuzun hiç bitmediği.. ve anıların bizi bu serüvene bağladığı bir hayatta... çünkü birşey öğrendim ben...
insan oğlunun en mükemmel sanatı alışmak ve alışmak pes etmemekten geliyor...... |
Yazısının Özellikleri | yazılarım o an ağzımdan cıkan cümlelerim kalem kağıtla buluşması ve bir düzeltme dahi yapmadan ilk hali ile herşeyiyle durması... güzel olma kaygısı gütmeden sadece duyguyu yaşatması |
Edebi Etkiler | kişilere bağlı kalmadan her edebi akımı içimizde yaşayarak etkilendik biz hayat ile... |
Benzer Yazarlar | kimsenin duygusu , kimsenin gözü birbirine benzemez, herkez kendi içinde bir dünya yaşatır... |
Özgeçmiş |
batman / sason'da 1986 yılında geldim dünyaya 1987-2006 yılları arasında kayserideydim 2006 yılından 2007 yılına kadar bir istanbul maceram oldu ve ondan sonra yaşamın nasıl değiştiğinin herşeyini yaşamış oldum içimde... şimdi ise 2008 başı ve 2010 girmişken hala kayseride yaşamaktayım....bilgisayar öğretmenliği yapıyorum boş kaldığım zamanlarda tiyatrodayım...hayatımı müziğe endekslemiş ve uyurken bile dinler durumdayım... aslında her an birşeyler yapar durumdayım...
İSTANBUL ("............bir hayat daha var olmalı der gibi kahverengi tonlar uykularda............") |
Bulunduğu Yer | kayseri |
|
ALIŞMAK
yeni bir yıla az kaldı yine...
nasılda tükeniyor hayat...
aslında farkına varamıyoruz tükendiğinin...
hergün bir hayat gibi geçiyor aslında...
ama bir çoğumuz hissediyor zamanla içimizden dışımıza yansıyan duyguların oluşturduğu hislerin ağırlığını...
alışıyor insan oğlu herşeye... yaptığı en iyi şey bu becne ... alışmak...
alışıla gelmişliğin serüvenine devam edip ... yeni şeylerede alışmaya devam ediyor...
aslında değişiyor hayat .. farklılaşıyor... kişiselleşiyor.. toplumsallaşıyor... kötüleşiyor ... iyileşiyor... ama alışıyor işte insanlar...
savaşlara bile.... ölümlere bile....
nasıl bir canlı binlerce ölünün bulunduğu savaş alanlarında bir adım daha atabilir...
yada kanserle günden güne eriyip tükenen bir insanın ölümünü izleyeblir...
hayatın kötülüklerini ... zorluklarını nasıl kabul edebilir...
ama ediyor işte ... alışıyoruz...
içimizdeki duygular değişiyor her duygu tek tek büyüyor gelişiyor ve biz alışıyoruz yeni heyecanlarımıza... yeni arkadaşlıklarımıza...
bağlı olduğumuz şeylerin değişmesine bile alışabiliyoruz...
birgün özgürken ..diğer gün hapishanede sonsuzluğa mahkum oluyoruz ... ama alışıyoruz onada...
sanırım alışmak pes etmemekten geliyor...
biz hayatla savaşıyoruz...
yenilmemek için hep yorgun bir savaşçı gibi direniyoruz...
tek kalemiz kalmış aslında o da ruhumuz... çocuk olan , yaşama sevincini içinde barındıran ruhumuz...
alışıyoruz işte ... yaşama...
insan oğlunun en büyük sanatı alışmak bence
ve
en büyük eseride...
hayatın tüm değişikliklerine rağmen ... tüm tabularımız yıkılsa dahi... yaşamaya devam etmeye alışmak...
......................
yazan: oğuzhan abdi oğuz
tarih: 12-12-2009-21:28
|
|