|
Aravan! Gitgide bir unutuluşa dönüşüyor yüzün. Kim bilir hangi el oynatıyor yüzyıllık kaderinin tozlu, kızıl taşlarını. Bakışlarının ucunda gizlenmeye çalışsa da sessizlik, açığa vuracak kendini gece kuşlarının yuvalarında.
Uzaklarda demirlenmiş sözcükleri soluyor, dudakları yarılmış vadi Aravan. Yorgun atlarının yedeğinde alacakaranlık aydınlanacak. Emanetin hem özlem hem de kavuşma olacak kapıların pervazlarında. Anlayabilmek için Aravan’ı, gözlerine sessizce bakmak, çatlamış dudaklarından sızan fısıltıları dinlemek gerek. Zamanda yürümeli, bir gemiyi bekler gibi yayılmalı mürekkepli sulara. Bir olta atmalı, balıkların midesinden anlam çıkarmalı.
|
|
İzlediğim yazarlardan son gelen yapıtlar
