|
Gençlik Başımda Duman İken...
(Müge Sandıkçıoğlu) 24 Mart 2004 |
Anılar |
| |
 17 yaşındaydım, lise sondaydım. Laf olsun diye girdiğim bir sınavı kazanmam, beni Amerika'ya götürdü; hem de hiç planlamadığım halde. Ailemden 1 yıl uzakta kalıp, kendimi tanıma sürecime inanılmaz katkıları olan, dünyanın neresinden gelirse gelsin her tür |
|
|
Ben Nasıl Ben Oldum?
(Müge Sandıkçıoğlu) 24 Aralık 2003 |
Anılar |
| |
| 17 yaşındaydım, lise sondaydım. Laf olsun diye girdiğim bir sınavı kazanmam, beni Amerika'ya götürdü; hem de hiç planlamadığım halde. Ailemden 1 yıl uzakta kalıp, kendimi tanıma sürecime inanılmaz katkıları olan, dünyanın neresinden gelirse gelsin her tür |
|
|
Ben Nasıl Ben Oldum?
(Müge Sandıkçıoğlu) 24 Aralık 2003 |
Anılar |
| |
| 17 yaşındaydım, lise sondaydım. Laf olsun diye girdiğim bir sınavı kazanmam, beni Amerika'ya götürdü; hem de hiç planlamadığım halde. Ailemden 1 yıl uzakta kalıp, kendimi tanıma sürecime inanılmaz katkıları olan, dünyanın neresinden gelirse gelsin her tür |
|
|
| Ne çok şeyi sorgulamadan, sorgulayamadan ya da hatta daha beteri sorgulamayı akıl bile edemeden yaşayıp gidiyoruz. Olmak “istediğimiz” gibi değil, olmamız “gerektiği” gibi olmanın sağlıksızlığı ve bunun getirdiği verimsizliği farketmek her an insana nasip olmuyor. Ben olmak istediğim gibiyi ararken, bir de baktım sanat bana bu fırsatı veriyor. Meğerse ben bunu hep istemişim. Farkedebildiğim ve kendim olabildiğim için şanslı sayıyorum kendimi. Derdim, herkese bunu yaptırabilmek; yani çoğu insanın çok da yüz vermediği "kendi"ne dönüp bakmalarını ve ona "merhaba" demelerini sağlamak. "Ben beni seversem, herkesi daha çok severim" demek üzere buradayım.
|
|
