Çayımda ıtırsın gönlümde ağrı
Demliğin sinesi seni betimler
Buğu buğu dem dem sana bu çağrı
Hüznümü besteler cümle yetimler.


Efsane çağının çay melikesi
Bir gizemli rüzgârsın Kafdağı’ndan
Çay nağme faslının eşsiz ilkesi
Süzülür gözlerin çay bardağından.


Cümle makamları harmanlayıp gel
Suzînakta buğulansın bakışın
Erguvan zamanı olsun hüsnün sel
Kıskandırsın ırmakları akışın.


Semaverin bağrı harınla yansın
Demliğin derunu aşkı dokusun
Melekler adını desturla ansın
Çay nağmeyi su perisi okusun.


İstanbul deminde çayı yudumla
Boğazın suları bir mavi türkü
Geleyim kapına tüm umudumla
Tersine çevrilsin feleğin çarkı.


Her makam özünde senden taşır iz
Rayihan usaren sarar havayı
Sen olmasan boynu bükük yetimiz
Birlikte okuruz gelsen nevayı.
Ankara,10.05.2011 İ.K