Bir nihalsin dilinde peri sesi peltek se
Mahrum etme sesinden billûr su misali ak
Efsane anlat bazen ara sıra gülümse
Sohbet meşalesini çağlayan sesinle yak.


Çayımın ıtırına karıştır has sesini
Sükutu denizlerin derinliklerine sal
Gamzendeki ışıkla çal vuslat bestesini
Olsun beni teşrifin en doyulmayan masal.


S(e) sesinde kıvrılsın gönülden gam dökülsün
Susuz kalan dudağım kansın dudaklarına
Sana hasret tavında bağrımda gen sökülsün
Gökten yıldızlar insin beyaz duvaklarına.


Peltek s(e) dilindeki bengisu usaresi
Sen konuştuğun zaman titretirsin içimi
Bendeki mahzunluğun sesindedir çaresi
Sanırım bu sevdanın peltek (s)e’li biçimi.


Şimdi hangi iklimde çağıl çağıl çağlarsın
Peltek s(e) tınısında naz gülleri açarken
Öyle bir hâldeyim ki bilsen sen de ağlarsın.
Yağmurlar ince yağar sen tebessüm saçarken.


Peltek S(e) efsanesi sinemde tutuşan kor
Sesinin hoş tınısı yıllar geçse kesilmez
Her şey unutulsa da onu unutmak çok zor
Hayali hatırımda hiçbir şey onu silmez…
Ankara,22.04.2011 İ.K