Buğusu huzur saçar rengiyle gönül açar
Sabahın tazeliği akşamın sükûnu o.
Onla hem dem dudaklar bir nebze kalmaz naçar.
Sohbet mevsimlerinin bardakta yekunu o.
     
Demin demlik koynunda menzile erdiği an.
Bir hoş koku yayılır hava asudeleşir.
Semaverin rüyası su ile olur ayan.
Yâr eli değdiğinde çay suyu sudeleşir.

İncelir düşünceler yârin ince eliyle.
Pencere pervazına hüthüt güvercin konar.
Sükûnetin anları kaynar huzur seliyle.
Güzellik manzumesi kor dudaklarda donar.

Bir buğulu bakışta renk ahenk bütünleşir.
Betimlemeye sığmaz bu gizemli zamanlar.
Demlikle semaverin imecesi gülleşir.
Bir gün bir zaman gelir şivekâr bizi anlar.
Ankara,29.03.2011 İ.K