Dondu âlem, güneşim neredesin?
Seni sordum; cevap veren olmadı…

Senden uzakta canım neylesin,
Yakınlık istedim; bir gün olmadı!

Gittiğin yere varmaktı dileğim;
Hayal ettim, ancak vuku bulmadı.

Dağlara haykırdım ism-i şanını,
Beklenen sesle kulağım dolmadı…

Rüzgâra yükledim sözcüklerimi.
Sen duyasın diye; lakin almadı!

Kış kapıda, kuşlar yolcu… ve dedim;
“Kuş olup konsam yanına”… Olmadı.

Mektup yazıp kara trene verdim.
Sade gecikse!! Gelen de olmadı…

Gel artık sevdiğim buralar ayaz.
Sen yoktun. Güneş sanki; hiç doğmadı

Güneşim! Doğ artık, gayrı nazlanma.
Vuslatım ol! Hasretimdin dondu sema…