Arif Baba

Arif baba sende düştün
Ruhu beden de bulunca
İçin ağlar dışta köşktün
Fani dünya seni vurunca

Aha giderim der gibi
Yalan dünya gör gibi
Dere tepeler düz gibi
Isındı suyum ver gibi

Ne günler di arif baba
Muazez büyük kız aba
Fadimen almadı yaba
Firdevs yakamadı soba

Nurdevs bak gelmiş yanına
Refref can katar canına
Umahan ottu başına
Hasene gel tek başına

Neden sen yemez içmezsin
Nurullah var gidemezsin
Dünya geçti diyemezsin
Kazım seni sevdi bilesin

Mehmet Ali nerde desen
Ali Osman’ a sorabilsen
Umahan nine duyabilsen
Mustafa dede gelebilsen

Palabıyıklar dökülmüş
Dudaklar susuz bükülmüş
Gözler küçülüp süzülmüş
Seni gören üzeyir üzülmüş

Herkesin gamı tasası
Bir ümit hastane kapısı
Kimindir kapı çalma sırası
Hastalık ölüm hayat yasası

Cebirin Defteri ; 21,Aralık,2010; Altıntaş