Belkize

Kimseleri tanımadan seni tanıdım
Bu gece seni düşündüm uyumadım
Belki sen çok istedin ben sarılmadım
Ağlamak istedim annem ağlayamadım

Karnında büyüttün sen beni yürüttün
Batırdım geldim üstümü taşta sürttün
Ara sıra vurdun bana arada birde dürttün
Ben saçtım döktüm sen üstümü örttün

Beni hiç aradın mı anne ben seni aradım
Sen bilemezsin ben babamı kıskanırdım
Bende bir kadın buldum da ona sarıldım
Yeniden çocuk olup sana sarılmalıydım

Acılara göğüs gerdin hep sabrettin
Biz bilmeden bize çok şey öğrettin
Biz demeden acıyı sen hep hissettin
Biz senden kaçtık sen bizi kaybettin

Zaman geçiyor toprağa düşüyor yaprak
Gün geliyor kardeşler oluyorlar toprak
Zormuş hayat yalın ayak başı kabak
Yedi evlat büyümüş çorba kaşıklayarak

Zaman geçiyor önce nine sonra dede
Sıra ile olsa idi dayıda olmadı teyzede
Dayı gitti çabuk gelmesin anneme de
Dokuzda olsa ev boş kalmadı kimse de

Cebirin Defteri; 27,Şubat,2010; Kütahya