Saftım, tertemizdim
Ne söyledilerse
İnandım
Ne söyledilerse
Harfiyen yaptım

Yalan kötüdür, dediler
Yalan söylemedim

Kimsenin malında mülkünde
Gözün olmasın, dediler
Yan gözümle bakmayı
Aklımın uçundan bile geçirmedim

Haram yeme
Hakkın olmayana tenezzül etme, dediler
Tenezzül etmek şöyle dursun
Elimin tersiyle ittim

Büyüklerine inan, sözlerine itimat et, dediler
Bir gün olsun
Acaba demedim

Devletine, milletine hayırlı bir evlat ol dediler
Yüreğimle, bileğimle çalıştım

Gün geldi büyüdüm

O güne kadar görmeyen gözlerim gördü
Utandım…

O güne kadar kavrayamayan beynim kavradı
İğrendim…

Dağların tepesine çıkıp haykırdım:
Pislikler!..

Sesim evrende döndü dolaştı
Sonra, bana bir yanıt olarak döndü:

‘Çok safsın yavrum, çok saf!..’

Yıkıldım..