Demokrasimiz…
Şu on yılda bir rayından çıkan demokrasimiz...
Diğer ulusların demokrasilerine pek benzemeyen demokrasimiz...
Demokrasi literatürlerinde yer almayan demokrasimiz…

Suçlu demokrasi (!)…
Bize bir beden büyük gelen demokrasi (!)…
Milletimizin anlamadığı demokrasi(!)…

Gerçekte durum böyle mi?
Sanmam.

Neden derseniz, demokrasi her şeyden önce bir kavramdır ve bu kavramın içi boştur.
Bu kavramın ya da sembolün içini bireyler ve toplumlar doldurur.
Boş bir kavramın içini ne ile doldurursanız, o onu ifade eder.
O kavramdan daha farklı, daha büyük şeyler beklemek kavrama haksızlık olur. Hele hele sihirli bir güç… Asla.

Sadece demokrasi için değil, tüm sözcükler için geçerli bir kural bu.
Sorun demokraside değil. Sorun bizde. Ya da bizi yönetenlerin demokrasiden ne anladıklarında.

Baksanıza diğer ulusların demokrasilerinde hiç problem yok.
Onların demokrasileri nedense rayından pek, hatta hiç çıkmıyor.

Şu unutulmamamalıdır, demokrasi sadece bir yönetim şeklidir ve belirli kurallar içinde çalışır. Eğer demokrasinizin kuralları yoksa ya da o kuralların niteliği toplumsallıktan çıkıp bireyselliğe, hatta kişiselliğe dönüştüyse demokrasinin yapabileceği pek bir şey kalmamıştır.

Bu noktada hiç kimsenin demokrasiye kızmaya, onu suçlu göstermeye hakkı yoktur.