Saf buğususun çayın gamzen halesi ayın.
Nihali sensin benim düşümdeki sarayın.
Buğu buğu gözlerin her dem içimde ışır.
Nefesin neyde kudret gönlüm semazen sayın.

Semaver semazene demlik deruna denktir.
Çayın billur bakışı fersiz gözlere renktir.
Semaverin güftesi demlikte bestelenir.
İnce belli bardakta kaşık sesi ahenktir.

Döner durur bu gönül çayın ıtrını özler.
Gözler hep ufuklarda bir ceren yolu gözler.
Dem alır demlikte can emsalsiz peri canan.
Gül damlası gülüşü betimleyemez sözler.

Açar avuçlarını seherde hep semaver.
Yalvarır yaratana yıldızlı bir sema ver.
Ay düşer dolunaydır ince belli bardağa.
Çayla sen el ele ver bağıma bir hüma ver.

Ay ışığı gölgeli zambaktır canan eli.
Demlik derunu görür semaver belki veli.
Her yudum senle hem dem seninle aydın didem.
Beli deme zamanı başlar çayın evveli.

Bir çay içimlik zaman teşrif etsen haneye.
Dünyayı bağışlarsın ben gibi divaneye.
Dudakların bardağa değer ve bayram başlar.
Adın çıkar bir anda emsalsiz efsaneye.
Ankara,02.10.2010 İ.K