Som bir türküdür ölüm bestesi güftesi has.
Dinleyen ve söyleyen tarihe kalır miras.
İ.K
İkindi Ayazı

Alıcı kuşlar döner başımızın üstünde.
Servilerin altında yarından önce dünde.


Ve ikindi demleri ayazlara gebedir.
Ölümün güftesinde alsız pulsuz söbedir.


Alnımıza bir melek buse kondurduğunda.
Billûr kase içinde hak şerbet sunduğunda.


Yakasız bir gömleğe bürünür bedenimiz.
Bulunursa gerçek baht bir dua edenimiz.


Ansız anne toprağa tenimiz değdiğinde.
Sayılı nefes durur hayat baş eğdiğinde.


Kırağı çalığı gün rakipler eder düğün.
Bu hengame içinde can tenden olur sürgün.


Ansızın nüzul eder bir hâl bedenimize.
Ayazın rengi değer sımsıcak tenimize.


İkindi ayazının ardından akşam gelir.
Kimi dem ney üflenir kimi dem çalınır lir.


Buhurlu bir akşamın arifesinde nefes.
Kesilir ve gurbetten ukbaya erer son ses.


Döner alıcı kuşlar gagalarında hayat.
Hayatın terkisinde yelesi rüzgârlı at.


Dün yarına gebeyken yarın düne merhaba.
Ölüm bize yakışan sof yünden bıtrak aba.


Son nefes son busenin izdüşümü nihayet.
Buyan bedenlerimiz soğuyan birer ayet.
Ankara,27.09.2010 İbrahim KİLİK