Gördüklerimin hepsini yazarken bir kenara
bulanıklaşan hayatları
netlikle süzerken
ve
bir kadın
düşerken karşımda
hem de tam şurama,
hissettiklerim yazılıyor
göz ucuyla.

Nakile yetişmeye çalışan bedenlerin
ihtiyaç duyduğu
120 atımlık kan yumağıydım
ben senin hastane köşelerinde.
ve
bir kadın
-sen-
hissederken ne hissettiğimi
-ben-
hiç ağlamadım
ama sen,
ağlamak zorundaydın.

yaşadıklarımın hepsini iterken bir kenara
ve
teperken sana ait tüm senleri
unutma
-hayat-
sen
takiptesin
hem de
göz ucuyla.

kan çanağına dönmüşken

-mutluluklar-

bulanık diyarlarda
sular altında…