Suların raksını gözlerimiz izler iken neler yaşadık
Sükut içinde velvelerle rüyâyı semâya taşıdık

Yazdan kalma bir kış günü içinde savrulduk salıncaklarda
Düş gibi güzellikleri yaşadık hep dünyadan uzaklarda

Bir ninniye dönüşmüştü içli sesinin en tiz perdeleri
Uyudum dizlerinde , soğuk ve ürperten kış geceleri

Nefesin yüzümde gezinirken “ mâhur” bir şarkı gibiydi
Sanki binlerce yılın geçmişinden oluşan nadide bir inciydi

Şekilden şekile girerken ruhlarımız birden irkildik
Bildik ki ölümün ötesindeki vuslatın lezzetini bildik

Artık teselliye muhtac değiliz kıt’ alar ötesi mesafelerde
Tek bir ruhta birleşti sevdâmız yok olan bedenlerimizde

http://ferahnak.wordpress.com/2010/08/19/sevdanin-temerkuzu/