Mısralar alt üst özümde özne ha başta ha orta da.
Yenik düştüm aşk adına ilan edilmemiş savaşta.
Devrik şah mat olalı devrik cümle tahta kuruldu.
Ne kafiye önemli ne redif rivayetse revaçta.


Tem tepetaklak tema karışık mana zayıf bir ışık.
Rüküşler mahallesine arza gider oldu nice şık.
Piyonlar saraylarda kışlar şahlar piyade yollarda.
Kelimeler küflenirken mahzenlerde düzen karmaşık.


Umurda değil sanat manat pespayelik takmış kanat.
Mana ikliminde güç bela yol alıyor bir topal at.
Devran devrik cümlenin kuyruğunda perişan sürünür.
Kamus hep ithalden beslenir ayakların tüm saltanat.


Tümce mümce öge möge mi belli değil yeri yurdu.
Issız dağ başlarından esip kent içine çadır kurdu.
Durdu durdu duramadı bir menzile varamadı.
Kelimeler kelepirden, rüzgârsız , yok harman savurdu.


Her harfin iskeletinden nice yeni iskelet kurdum.
Şiirin kadim yurdundan daha kadimdir benim yurdum.
Tüketiyorken nefesimi kendi özümdeki kurdum.
Devirdiğim onca çamı hep has şiir diye savurdum.


İşte size devrik şiir devrik şahların sarayından.
Işık bekleseniz sızmaz ne güneşinden ne ayından.
Tarihe geçmeyi umar hep eksiğiyle fazlasıyla.
Devir devran siler onu kolayların kolayından.
Ankara,13.07.2010 İ.K