Ney üfler iştiyak ile bir Mevlevî dede.
Saçların dökülür avuçlarıma seherde.
Bir siyah gül açılır vedaı simgeleyen.
Bırakıp gitsen de yerin gönlümde güzide.


Ellerin gelir hayallerime beyaz ince.
Yoksun ya yer kalmadı yüreğimde sevince.
Zaman bir kalbur yüreğimden hüzün eleyen.
Taşıyamaz hasretimi ne şiir ne günce.


Duyulurdu billûr suların sesi sesinde
Gül kokardı sinemi kavuran nefesinde.
Kayıp gittin göğümden ve beni mahrum ettin.
Gönlüm sana koşan bir yılkının yelesinde.


Gülden güzel güller adının dibacesinde.
Senin kokun var cümle çiçek usaresinde.
Salın gönlünce ey yâr gönlümün bahçesinde.
Yok senin emsalin gamzeler efsanesinde.


Zaman ki saçlarından esip giden bir rüzgâr.
Artık gönül sayfamda bir senin efsanen var.
Hep seni çağrıştırır baharda erguvanlar.
Gül dibaceli adın dudağımı yakan nar.

Ney sesiyle su sesi ruhumda. harmanlanır
Yüreğimdeki sevdan gün geçtikçe harlanır.
Seni güller içinde daima bildim rana.
Aşkın has iklimine kervanım katarlanır.
Ankara,06.04.2010 .