İnsanlar ağızlarından çıkan cümleleri bilmezler.
Çıkar ama ağızlarından.
Anlatsan anlamlarını dinlemezler.
Ama söylerler ağızlarından.
Gördükleri en son şey karanlık.
Onlar için karanlık sadece aydınlık.
Küçümserler karşındakini hiç bir şey bilmeden.
Dinlemezler önündekini.
Sadece konuşmak için.
Karşındakinin hareketlerini gülerek algılarlar.
Gülmeli öğrenmediler mi acaba?
Sesi ne kadar çok çıkarsa.
O kadar bilgili zannederler kendilerini.
Bir sorsan bilirler mi ölmeli?
Hepsi ölmüştür zaten farkında değiller.
Ne zannederler bunlar kendilerini.
Sözü bitince yumrukların konuşmasını marifet bilirler.
Marifet konuşmakta değil mi?
Bu insanlardan ne kadar uzak durursan.
Sana o kadar yakınlaşırlar.
Bırak akışına gitsin.
Sonu her zaman ölüm değil mi?
Onlar konuşsun dursun sen sadece dinle.
Bir gün susarlar belki.
Onları susturmalı kim başara bilmiş ki.
Peygamberi taşlayan kurana kurşun sıkan onlar değil mi?
Tek huzur bulacağın yer toprak onları da mahfeden bunlar değil mi?
Korktukları tek şey cehalettir. bunlar cehaletin önde gidenleri.
Senin bildiğin tek şey hiç bir şey olsun.
Onlar her şeyi bildi de ne oldu ki.
Sus sus ki konuşanlara en büyük cevabın bu olsun.