ACI hAYAT
Hiçbir insanın kimsesi olmadığını düşündünüz mü? Belki evet belki de hayır ne olursa olsun bu çok zor bir şey.1961’İN ilk Aylarıydı. Ocak ayının soğuk günlerinden biriydi. Hiç kimsesi olmayan Canan o soğuk gecede boş ve korkunç konağında yatıyordu. Bir anda korkunç bir ses ile irkilmişti. Uyandığında güneşin doğmadığını görmüştü. Kapkaranlıktı hava. Canan bu sesin nereden geldiğine bakmak üzere üstünden ince yorganını çekmiş pencere doğru ilerliyordu. Birde baktı o da ne! Pencereye çarpmış, kanadı kırılmış bir kumru.”Ah zavallı yoksa sen de benim gibi kimsesiz misin? Gel, seninle iyi bir ikili olacağız.”Canan kumrunun kanadını arınık ediyordu. Küçük bir bezle kumrunun kanadını sarmıştı. Çok kötü yaralanmıştı. Belli ki kumruyu biri vurmuştu. Kanadından küçücük bir kurşun çıkmıştı. Neyse ki Canan tam zamanında uyanmıştı ve kurşunu da kanadından çıkarmıştı. Çok geçmeden kuş gözlerini açmıştı.”Çok garip acaba bu kuş niye Cikleyip uçmuyor. Benim söylediğimde söz mü şimdi? Yaralı ya niye uçsun ” Neyse Canan bir an dışarı bakmıştı. Güneş hala doğmamıştı. Aslına bakarsanız Canan Güneşin doğmamasından korkardı. Bunun nedeni ise Güneş doğmasa Güneşin yavruları öksüz kalırmış. Ne kadar saçma olsa da bu ona inanırdı. Öksüz ve yetim olan Canan hiçbir şeyi umursamazdı.”Nasıl öksüz ve yetim kaldım” gibi cümleleri mesela. Canan’ın kumruya şimdiden kanı kaynamıştı. Ona bir isim verecekti.”Cloe” Aslına bakarsanız ona isim vermemesi gerekir çünkü isim verirse ona iyice bağlanır. Bir gün elbet oda özgür olmak isteyecektir ve uçup gidecektir ama Canan bunu hiç düşünmüyordu bile…
Cloe onun hayatını değiştirmişti. Onun için Cloe hem anne hem baba hem de kardeşti. Artık hayatı küçük bir kumruyla renklenmişti. Canan bir işte çalışmayı düşünüyordu kendini ve anne baba sandığı Cloe’yi geçindirmek için.