Ben öldükten sonra yaşasan ne fark eder...
Seni seven biri kalmayacak ben gidince...
Arkamdan yalvarman gerekmeyecek artık...
Kendini parçalasan bile bu beden dirilmeyecek...
Pişmanlıklar ve çaresizlik seni sararken
Oyuncağın elini tutamayacak...
Ve hoşça kal perim...
Sihrin artık faresiz kalacak...
O büyülü gözler benden başka herkese bakacak...
Toprağın altına gelirsen belki bir gün belki hemen...
Bu kara parçası hiç soğumayacak...

Burada üşümeyeceksin sadece izleyebildiğim
Yağmurlar ve fırtınalar sarsa da namert dünyayı
Sen sığınacaksın en derine
Yukarıda koruyamazken seni kalın kalın kazaklar
Burada yünsüz bir çarşaf savunacak seni
Yine sen kazandın diye…Söveceğim

Acılar çekeceğiz sevilemediğim
Belki ateşler saracak ruhumu
Yanmak ne demek en iyi ben bilirim
Ölüm kurtuluş değilmiş demek bu sebepten
Yanmak kaderse kaçılmazmış…Öğreneceğim…

Ey duy artık sesimi mezarıma bile gelmeyenim
Evinden edeceğin sade bir duayı bekliyorum
Adım belki o zaman okunur dudaklarında
Bende işte o an hissetmem yanıkları
Tenim titrer eminim sen telaffuz edince…Göreceğim

Sonrası diye bir şey yok aşkta
Bugün elini tutan yarın sırtına vurup yürü be koçum diyebiliyor
İlişkinin bittiği yerde ölmüyor kalpler
Yaralı bir kuş gibi kafesinde uçmaya çalışıyor…
Yüzüğün de ki zehre hasret şövalye gibi
Kendini ölüme hazırlıyor…

MUTLU KAL ARDIMDA SEVDİĞİM
Ben oraya da sensiz giderim…

EAB