ZALİMİN KIZI
Çeşmeden inerdi bize gelirdi
Yüzüme gülerdi hep söz verirdi
Bir gün görmeseydi sanki ölürdü
Her şeyin yalanmış zalimin kızı

Yemin edip ölüm ayrılsın derdi
Ne selam yolladı ne mektup verdi
Açtı kollarını elleri sardı
Her şeyin yalanmış zalimin kızı

Anam derdi oğul ondan hayır yok
Görmedim gerçeği çok sevmişim çok
Bir daha sevmek mi tövbe artık yok
Her şeyin yalanmış zalimin kızı

Saf imişim sevdiğini söyledi
Saflığım kullanıp gönül eyledi
Git başımdan deli divane dedi
Her şeyin yalanmış zalimin kızı

Safça kandım Allah beni netmeye
Sevgiyi tatmaya yüzü gülmeye
Sürüne de ecel gelip ölmeye
Her şeyin yalanmış zalimin kızı