İnsanlar,kendilerince fazla olduğunu düşündükleri şeyleri evlerinden sokağa atmaya karar verdiler.En az olmasına rağmen “iyilik”ten işe başladılar.Gariban bir çöpçü de sabırla bu atılan iyilikleri süpürdü ve küçük bir kovanın içine koydu.
Bir müddet sonra,iyilikten boşalan yerlere kötülük doldu ve bunlar her tarafı sardı.Bunun üzerine insanlar bu sefer de,kötülüklerden kendilerini sakınmak için kötülük korumaları tuttular.Bu korumalar da kötülük yapmaya başlayınca çareler aradılar.
Kötülüklerden etkilenmeyen,koruması olmayan,yoksul ama mutlu bir yaşam süren sadece gariban çöpçü idi.Herkes bunu nasıl başardığını merak ediyordu.O da anlattı:
-Kovaya topladığım iyilikleri eve götürdüm.Birkaç gün sonra su almak için kova gerekti. İstemeyerek de olsa kovanın içindekileri bahçeye gömdüm.Ertesi sabah bahçem iyilik çiçekleriyle doldu.
Bunun üzerine herkes,gariban çöpçünün bahçesinden bir tane “iyilik çiçeği” aldı,bir saksıya ekti ve bütün kötülükler aniden yok oluverdi.