duvara çarpıyordu kafatasım tok bir sesle. ne olduğu mechul bir direniş sanırım kafamın içinde gezinen karıncamsı titremeler. sağa sola sataşıp dudak dolusu küfür ederken dahi bu kadar cani saymamıştım kendimi.

uluorta sabaha kalkıp basıyordum suratımın ortasına sehrin şebekesinden gelen buz kıvamındaki suyu. ayılıp ayılmamak değilde güneşin aydınlığında gözlerimin yanışına sinir oluyorum. kafamı duvara geçirip sağlam bir küfür dilleniverecekmiş gibi sanki sinir harbindeki bedenimden.

ve artık yazmaktan tutmayan parmaklarımı teker teker kırpmalıymışım gibi ya da değil farklı bir savaş galiba içimdeki şizofrenin derdi. bedenime şefkatle acı çektirmek ya da değil. kurtulmalıyım aklımın içindeki karınca yuvasından.

ağustos böceğinin derdi sarmış sanırım zihnimi karınca enayiliği. zaman; her zamankinden daha kahpe vuruyorken penceremin doğramalarına sarılıp damlayla düşmek var caddenin ortasındaki küçük çakılın kafasına.

bir paket sigara ve bir şişe sek rakı koydum koynumun arasına. yudum ve sonrası yanan bir bağr ve devam bir tutam duman ve sonrası bayram şekerini alan ciğerlerin hırıltısı.

her neyse hoşgeldin sefa geldin. şakağımdan giren rüzgara merhaba.