Anadolunun soğuğu bir başkadır, hele Sivas'ın soğuğu bambaşka. İnsanın her yanını titretir. Dişlerin birbirine vurur. Donduğunu sanırsın ta ki kar yağana kadar...

Pencereyi araladı, dışarıya baktı. Lapa lapa kar yağıyordu. Saate baktı ,şaşırdı. Sabahın bu saatin de nasıl da uyanmıştı. Güldü kendine. Masanın üzerin de duran kitapları gördü. Acaba dedi içinden okula gitsem mi bugün? Üzerini giyin di. Paltosunu aldı, bir tane defter sıkıştırdı koltuğunun altına. Tam kapıdan çıkarken fotoğraf makinasını gördü yatağının yanın da almaktan vazgeçti. Botları kara batmış, güçlükle yürüyordu.

İlçe merkezindeki okul durağına varması için 1kmlik bir yokuşu aşması gerekiyordu. Hayli yorulmuştu. Yanakları al aldı. Güçlükle tırmanmıştı yokuşu, dizlerine kadar kar dolmuştu pantalonu. Durak karşıdan görünüyordu. Adımları hızlanmıştı. Otobüs durağına yaklaştıkça , siyah bir karartıyı fark ediyor uzaktan ne olduğunu anlayamıyordu. Birden Yusuf'u fark etti. Bedeni bükülmüş başı öne eğik duvara yaslanmış duruyordu. Bir an durdu. Fotoğraf makinem yanım da olsaydı diye düşündü. Yağan kar ,yusufun yarım bedeni. Yusufun duvara çizilmiş yamuk bir kalbin tam ortasında kalan yamuk bedeni. Hayatımın karesi diye fısıldadı. Yusuf' u herkes tanırdı. Dizlerinin altı yoktu. Kimse tam olarak bilmezdi bacaklarının niye kesildiğini, niye evin de değil de sokaklar da paçavralar için de soğuk kış günlerin de yattığını. Bir hayvana acır gibi acırdı insanlar ona. Sonra unutur giderlerdi. Sıradanlaşırdı Yusuf. Film de dikkat çekmeyen bir figurana dönüşürdü.

Duraktan içeri girdi. Başka türlü acıdı Yusuf'a .Uzun uzun seyretti Yusuf'u. Hiç hareketsiz bükülmüş duruyordu. Dokundu bir kaç kez. Uyanmıyordu. İçi ürperdi bir an ölmüş olduğunu düşündü. Yusuf dedi, sonra bağırdı 'Yusuffffff'. Birden kımıldadı. Başını sanki kopmasından korkar gibi çevirdi yüzüne. Sevinmişti, içini tarif edemediği bir umut kapladı. Yusufa baktı 'İyi misin?' Başıyla onayladı Yusuf.

Öğrencilerden gelen giden yoktu. Yusuf'un yanına çömelmiş ,oturuyordu. Ölümü dağıtmak isteyen bir umut gibi düşünüyordu kendini. Yusuf donarsa kımıldamazsa dokunacak uyandıracaktı ölümü. İlçe meydanın da incin top oynuyordu. Bir den karşıdaki çay ocağını fark etti. Çay ocağını işleten yaşlı adam pencereden Yusufla onu seyrediyordu. Doğruldu ayağa kalktı. Çay ocağına girdi.


'Dayı günaydın çayın olduysa 2 tane çay versene?'
Yaşlı adam : 'Verek evlat, Yusuf'a mı ötekisi de iyi ettin. Korkuyorum donup ölecek bir gün zavallı. '

Çayları götürdü, Yusufa seslenip uzattı birini. Elleri titriyor çayı alamıyordu Yusuf. Çayı yanına koydu. Etraftan karton çalı çırpı topladı. Yusufun yanına ateş yaktı. Ellerini uzattı Yusuf ona bakıp tebessüm etti. Çayını yudumluyordu. 'Gardaş bir sigara versene' dedi. Bir sigara çıkardı uzattı Yusuf'a. Yavaş yavaş öğrenciler doluşuyordu durağa. Kimi farklı bir mahluk gibi bakıyor Yusuf'a kim hiç aldırmıyordu. Beklemekten sıkılmıştı. Nihayet okula giden servis karşıdan gözüktü. Otobüse binmede önce Yusuf'a baktı. 'Bir isteğin var mı Yusuf' dedi. Yusuf tebessüm etti. Cebimdeki paketi çıkarıp uzattı. Gözleri minnet dolmuştu Yusuf'un. Otobüse bindi. Arka camdan kaybolup giden durağı izliyordu.

Kaybolup giden hayatının en güze fotoğraf karesini....Canı bir sigara çekti.