hüzün siyah,heyecan kırmızıymış
renklere inanmam ama severim yinede siyahı
aslına ben severim gerisine de karışmam
o siyahın bileceği iş kardeşim
hüzün benim tarzım ağlayın yas tutun zamanı geldi
bir zamanlar çok severdik diye başlayan masallarda
çoğu kez kahraman olduk
çoğu kez prensesi kurtaran o şövalyeydik biz
sevgilimize yakıştırılan kötü hiçbirşeyi kabul etmedik
kırmızı heyecan ve biraz turuncu sevinç iyi geldi bize
siyah olan hüznü ise hiç düşünmedik
yakıştıramadık kendimize
nerde biri siyah bir elbise giymiş yadırgadık
toz pembe hayatımıza birazda mor sürdük ve yalandan yaşamaya devam ettik
herkese inat kırmızı olan kalbe mavi bir süs bulduk bir eylül akşamı
aslında ben severim renkleri gerisine karışmam
bir tren garında el sallarken biten bir hayata
siyahı sevdiğimi söyledim arkasından
mavi kalp gitme dedim..
gitti..


NOT : renkli yaşanıp bir o kadar da renksiz biten aşk lara gelsin..

FATİH KARABENLİ